Telefon insanları

Ipod insanları, blog insanlari, alttan alan insanlar şeklinde çeşitli gözlemlerimi ve ilgili düşüncelerimi yazdığım bloglarım oldu...Şimdi de bir yenisi "telefon insanları".
Eskiden telefonlar evimizde hapisken ve hatta evimizin bir köşesinde duruyorken...artık her yerdeler.

Ama öncesinde nasıldı?
Bir telefon görüşmesi yaparsınız evde... sizinle beraber herkes dinler... özel bir konusma ise ve telefonun kordonu uzunsa yandaki odaya geçersiniz öyle konuşursunuz.

Ya da telefon çalar herkes o tarafa doğru koşar cunku herkese gelmis olabilir. Simdiki gibi bireysellik yok tabii. Numaralar ya aklınızda ya da not defterinizde olmalı...ve mutlaka yakınınızda bulunmalı.

Şimdi ise durum harika, hemen telefona kaydedin her numarayı...bin yediyüz elli beş kişinin numarası hatta ikibin kişinin numarası hemen parmaklarınızın ucunda olsun.

Hatta o kadar alışınki en sevdiğinizin... en yakınınızın telefon numarasını bile bir zaman sonra hatırlamaz hale gelin. Telefonunuzun pili bittiğinde tüm numaralar orada hapis kalsın...eliniz kolunuz bağlı bekleyin şarj olmasını.

Telefon insanları olarak bizlerin artık hafızası numara tutma bakımından tamamıyla körelmiş durumda.

Kemal abiyi mi arayacaksınız?... Seç oradan Kemal Abi ismini hooop arasın telefon. Parmaklarını hiç yorma numaraları basmak için...onlari mesaj yazmaya sakla...saniyede 240 kelime yazan adam var (abarttım mı acaba?).

Cep telefonsuz sokağa çıkınca çırılçıplak hisset hatta yarı yoldan dön, hemen eve gidip al. Yoksa sıkıntı olur. Toplantı da filan açık bırak...herkesi rahatsız et...sonra da gevrek gevrek gül ya da toplantının önemine göre elin ayağına dolansın gülmek yerine yüzün kızarsın.

Arabada giderken filan da kullan...hatta bisiklette bile (gördüm oradan biliyorum).

Bu telefon insanlarına şöyle küçük bir deney yapın...çok eğlenirsiniz.

Tam konuştukları sırada ellerine bir şeyler verin artık ne olursa sorgusuz sualsiz tutacaklardır. Şemsiye verin sonra alın...yerine kaşık verin...onu da alın, ayakkabı verin tutacaklardır. Hatta bir tas su alin "bandir bak bi elini" filan deyiverin...sonucu gorun.

Telefon aslında bizi fena halde esir etmiş durumda. Ben koridorda durmuş telefonda konuşurken, dalıp yangın alarmını çeken arkadaşımı biliyorum (evet yangın kolu öyle kırılması gereken bir camın ardında değildi...bu da tutup çekmiş işte).

Bir de kulaklarında bluetooth kulaklık ile dolaşanlar var...anlıyorum adamlar acaip meşguller...ama bari aileniz ile birlikte bir pazar günü gittiğiniz piknikte çıkarın yahu...rahatlayın biraz.

Sonuç olarak elbette bu mobil olma imkanı harika fakat ipin ucu çoktan kaçmış...telefon insanı olup çıkmışız çoğumuz ve bu hiç sağlıklı değil ne yazık ki.