Temiz çamur !

Sessizce gitmek istiyorum. Bir deli yele tutunup uzak diyarlara kürek çekmek... Bu bir tuzak en koyu kıvamlısından! Safça biliyorum. Gitmek çok uzaklara… Sana yamanan bu hayatı hiçe sayıp, tepelemek sözüm ona goncaları. Oysa yaprakları zaten kuru, bunlar gül değil zakkum tomurcukları. Sana kimler gül aldı? Deli çiçeklere tahammülüm yok artık!Ben kimseye almadım, kimse de bana ısırgan otu almadı.

Sessizce gitmek istiyorum. Deli yelle sohbete dalmak ve koluma ağır gelen saati fırlatıp atmak istiyorum. Beynimi delen alarmları… Tükenmiş ruhlar bahçesinden kaçmalıyım artık! Tadı tuzu olmayan çorbalarda aklım. Aklımı saatimin kadranına tutturup fırlatmalıyım. Çok geç kaldığım hiçbir yere en geç ben varmalıyım! Kimsesiz saadetler içinde kıvranarak kalabalıklaşmalıyım inatla. “Hadi, hadi… !” ünlem tümcelerine sağır olmalıyım ve acele etmeden koşmalıyım! Savurduğum saçlarım o deli yeldeyken temiz çamurlara bulanmalıyım.

Sadece sessizce gitmek istiyorum. Gelsin, yerimi alsın; o temiz çamurlara bulanmak isteyenler varsa...