Teneke içinde yanan ateş samimiyeti

Az önce benim Karavan'ın üst sokağında ki İnşaat şantiyesinin önünden geçerken şantiyede ki işçilerin yağ tenekesinin içinde ateş yakmış ısınıyor olduklarını gördüm. Birkaç adım atmamıştım ki bir saniyeliğine göz göze geldiğim o insanların bana bakışları canlandı gözümün önünde. Kendime o kadar yakın hissettim ki o insanları, yıllardır tanıdığım birçok insan için bile hissetmediğim samimiyeti hissettim bir anda içimde. Bilenler bilir Ataköy Migros bana çok yakın. Meşrubat alıp geldim. Selam verdim hepsi birden en içten Aleykümselam'larıyla karşıladılar. Babam yaşında adam oturduğu yerden kalkıp beni buyur etti teneke de yanan ateşin başına. Oturdum, bana yer veren abi de benim yanıma. Yaklaşık 10 dakika muhabbet ettik. Abilerin biri Elazığlı, biri Sülünlü, biri Erzurumlu, diğer 4-5 tanesi de Şuhutlu. Aldığım meşrubatı ilk bana ikram ettiler. Hepsinin sorularını dinledim, yanıtladım. Velhasıl müsaade isteyip kalktım.

Diyeceğim şu ki;
Böyle insanlarla oturun bi 5 dakika konuşun, hal hatırlarını sorun en azından yanlarından geçerken bi selam verin. Gerçekten kendilerini bizden o kadar uzak görüyorlar ki bir selam dahi çok mutlu ediyor. Birçok arkadaşınızdan samimi bulacağınıza dair söz veriyorum size.
Ve ayrıca inanın kendini bi halt sanıp ortalıkta zırvalayan insanlardan daha çok yaşanmışlıkları var.