- Kategori
- Deneme
Tepe takla
Suskunluğun da yazıya dökülebileceği mümkünse bir şiir oluşturmalıydım ondan. Ama istemiyorum şiiri. Susmayı da sevmiyorum. Ne çare ki o bende karar kıldı. Karanlık onun gölgesiydi, başımın üzerindeki alıcı kuştu yürek darlığıyla gelen.
Cıvıltının sersemleşmeden geldiğini biliyorum artık, cıvıltımı yitirdim; Kahkahanın ilkel yükselişinden kopup avuçlarıma düştüm ve şıkır şıkır işleyen bir bilinçle zamanın insan düşmanlığını seyrettim.
Dargınlığın tezatıyla anıldığından belli ki darılamadım da, dondum demek isterdim ama buna da izin vermedi zaman.
"Ne isterdim" merakındaki zavallı küstahlıktan geçeli bin yıl oluyor.
Keşke o filmleri yapmasalardı keşke.
Tatlı buruklukların güvenle yaşam sevincine filiz verdiği, küçük kavgaların neşeyle bittiği filmlerin
Sonsuz bir ovada -plato?-Çekildiğine öfkeliyim.
İnsan düşmanıdır zaman
Ama o yersizce gülümseten, köpüğümsü, tatlı filmler kandırmasa bizi de
Koşmasak çarpacağımız duvara
Şaka etmesek mesela
Şaka öyküsel sonsuzların ellerinde cam olsa çınlasa da
Yüreği hafifletmese de iyi düşlere benzemese
Kötüdür iyi düşlerden uyanmak
Dudağın kenarında bir gülümsemeyle ve yumuşacık bir solukla uyanmaktan kötüsü azdır
Bir zaman diliminde bir yerlerde
Bunları yazdım ben