Terbiye yaramaz çocuklar için; kişinin kendini rahat hissettiği hali terbiyeli halidir

En sinir olduğum konulardan biri de terbiye. Terbiye özgürlüğün baş düşmanı. Terbiyeliyken asla özgür olamazsınız. Terbiyeliyken nasıl rahat ediyorsunuz anlamıyorum; insan normal davranamaz ki.

Kişi duyan, hisseden canlı bir varlık. Dolaysıyla bütün söz ve davranışları terbiye sınırları içinde olamaz. Olursa bunlar hazırlanmış davranışlardır, “Konuşabilir miyim öğretmenim”

İnsanları terbiye saçmalığından kurtarmak lazım… Yapması gerekeni yapamıyor. Bırak söylemesi gerekeni içindekini dahi söyleyemiyor, “Ya yanlış yapar da toplum içinde rezil olursam” Yaptığınız hiçbir şey sizi rezil etmez. Aslında rezillik diye bir şey yoktur. Doğruysa doğru deriz, yanlışsa yanlış.

Kişi söz, davranış ve eylemlerinde sadece doğru-yanlış durumuyla karşılaşmalı. Ayıp günah gibi şeyler baskıdır. “Terbiyeli ol” diyerek bireyi kafadan baskı altına alıyorlar. Cesareti kırılıyor söyleyeceği şeyi söyleyemiyor, yapacağı şeyi yapamıyor. Dikkat edin Amerikalılar ya da Avrupalılar çatır çatır konuşuyorlar,  biz Türkler kendimizi ifade edemiyoruz. Neden? Terbiye eğitimi yüzünden!

Benim yanımda bir insanın terbiyeli olmasına hiç gerek yok. Cahil takımı “Madem öyle şeyini açsın gezsin” Terbiye olmasa sen şeyini mi açıp gezeceksin? Herkes kendini bilir.

“Oturup kalkmasını bilen” diye komik bir cümle var… Bununla neyi kastediyorlar anlamıyorum? İnsan nasıl oturur, nasıl kalkar? Oturup kalkmanın bir şekli de mi var? Sadece gülüyorum!

Kerim Korkut düzenlerinde böyle şeylerle karşılaşmayacaksınız. Her ortamda son derece rahatsınız. Oturmanın kalkmanın kuralı mı olur muş!