Terbiyesiz bakamadım

Hay nerden söyledim ben de yazarım diye…

Madem yazarsın otur kitap yaz ve git bastır.

Sonra tanıdıklarına dağıt, gerisinde ısınılsın…

Ama işin ekonomik boyutunu sen karşıla ama birilerine karşılattır, bu senin becerin. İster konuları toptan ele al, ister perakende, arzun ikisi bir arada ise yol yordam açık daha hesaplı ne derler bir taş ve iki kuş.

Birinci kuş…

Görmedim sosyal hayat içinde kadın kaprisi, anlamadan anlamış gibi ahkâm keseni…

Başka ülkelerin yöneticilerine telgraf çekerek bizim genelkurmay başkanını da görevden al diyenleri.

Görseydim tek yanlı hayat olurdu erkek için ve işte o zaman anlardım aslında anlamamış olmasına rağmen desteklenen mesaj ve yorum alanları…

Görmedim ama o devlet başkanından gelen iadeli taahhütlü telgrafı sanırım gönderse ve ben görseydim şöyle yazardı; “Yazdıklarınızdan bir şey anlamadım, anlayacağım dilde telgrafınızı beklerim.” cevabı yazılı metni ve tabiidir ki kendi dilinde…

Sonra elime bir şiir fırçası alırdım ve beyaz kâğıt olan tuval’ e yazardım kâğıt kirlense de…

Olur, gider bir gülümse için değişir gider…

Anla kırılganlık gösteren ışıkları,

Göremesin hepsi gökkuşağı değil!

Kimi saydam sonsuzluğu tutar da gider.

Yaşamı yarım bırakıp gitmişler, tuttukları elleri yarı yolda bırakıp gitmişler ve belki de en önemlisi insanlık düşüncesinden sıyrılıp gitmişler…

Tıpkı onlar gibi yarım kalırdı kâğıdın kirlenmesi…

İkinci kuş…

“Sağ olun, sağlığınıza duacıyız. " cevabına alışmış bakanlara; aslında bakmadıklarını anlatmak için “Korkuyorlar dolayısı ile korkuyoruz” kelimesini söyleyenleri sinirden azarlayanların bir bakıma baktıklarını değil de bakamadıklarını anlamalarını sağlamak gibi…

Buna elimde kalem; beyaz tuval önünde kâğıda bir şeyler çizemem çünkü ressam hiç değilim.

Aslında taş ve kuş yanlış yerde, yanlış iki kavram.

Kuş uçmalı daima, taş mı yerinde ağır olmalı…