Terk et beni!

Bir bela gibi yapıştın yakama yıllardır. Ne tarafa dönsem, hep sen…

Beklediğim, beklemediğim her an karşıma çıkmaktan yorulmadın mı?

Demiştim ya; sen benim köşe başı satıcılarım gibisin. Ben ne zaman köşeyi dönsem hep seninle karşılaşıyorum. Sen çıkıyorsun karşıma, beklediğim başka biri ama yine sen oluyorsun.

Yine geliyorsun peşimden. Neden senin için bu kadar vazgeçilmezim ki? Ben sana ne yaptım? Neyin intikamı bu ya da neyin hesabı?

Ben anladım seni, sen beni hiç bırakmayacaksın. En mutlu olduğum anlarda bir gölge gibi peşimden gelip, o en sevdiğin anı bekleyip, dikileceksin karşımda.

Seni ne kadar kovsam da sen, dönüp dolaşıp beni bulacaksın.

Senin yüzünden her şeyi yarım yaşadım ben. En güzel gülümsemem yüzümde dondu, gözlerimin içi gülerken bir den yaşlar kapladı. Ben üzüldüm, sen sevindin.

Her terk ediş aslında bizim için başlangıçtı.

Yalnızlığım…

Yalnızlığım gitmeni istesem şimdi senden. Yıllardır boylu boyunca uzandığın dünyamdan, “git” desem. Bir daha geri gelmemek üzere…

Terk et beni desem?

Gider misin yalnızlığım?

Gider misin?