Terör, ateşten bir top

Aktütün baskınından sonra, şimdi de Diyarbakır’da polis aracının taranması olayı.

Yine şehit ve yaralılar.

Televizyon kanallarında o bildik, duygusal görüntüler.

Sınır dışına askeri operasyon süresini bir yıl uzatan tezkere Meclisten oylanarak geçiyor.

Terör zirvesi olağanüstü toplanıyor.

Bir zamanlar Avrupa’ya uyum yasaları Meclisten kabul edilerek geçerken gülüp oynanıyor, siyasi bir başarı sayılıyordu. Bu gün aynı yasaların geri tartışılması gündeme gelecek gibi.

Yasa ve kurallara uyum, bir toplumun eğitim ve kültürel düzeyi ile ilgili. Yasaların iyi işleyip işlememesi ekonomik ve sosyal yapıya da bağlı. Ahlak, bunların hepsinin üstünde. Tüm bu unsurlar, bir toplum içinde veya birey üstünde bu günden yarına kolayca değiştirilecek, iyileştirilecek konular değil. Ayrıca iyileştirme önünde içte ve dışta büyük engeller var.

Siyasi çıkarlar ve seçmen oy’ları kaygısı ile olumsuzluklara taviz veriliyor. Siyasilerin iyi örnek olmaları, ülke çıkarlarını kendi çıkarlarının çok üstünde görmeleri şart oluyor. Vatandaş, yöneticilere güven duyacağı bir ortam istiyor.

Çıkarcılık, bencillik, bireycilik ön planda olunca ulusal ya da milli çıkarlar göz ardı ediliyor.

Bu nedenlerle ülkemiz bir kaos veya belirsizlik ortamına sürükleniyor. Düşmanlarımız bu ortamı çok iyi bir şekilde kendi çıkarları doğrultusunda değerlendirip kullanıyorlar. Bunların başında terör geliyor. Terörün sersem bir ateş parçası gibi nereye düşeceği belli olmuyor.

Terör hiç uyumuyor. “Su uyur, düşman uyumaz” sözü ne kadar teröre uygun düşüyor.

Terör, telaşı ve acele verilecek kararları seviyor.

Terör kararlılıktan nefret ediyor.

Şunu itiraf etmek gerekir; biz doğulular olaylar karşısında çabuk heyecanlanan, duygusal, kolayca köpüren ve sonra da unutan bir toplumuz. Bu özelliğimizi batılılar iyi gözlemliyor. Doğulular zaten kendilerine benzetiyorlar. Olayların ilk zamanlarında demeçler, mesajlar, taziyeler, toplantılar otuz senedir bunu gösteriyor ve sonunda gevşeme. Terör hep o anlarda vuruyor.

Yani terör uyumuyor.