Ters Köşe

Benim için sevindirici olan bir gelişme yaşadım. Gençlere yaptığım çağrılar artık yerlerine ulaşıyor. Bugün Alsancak Punta Bar’ da Rock yarışmasına davetliydim. Uzun zamandır evden eğlenmek üzere dışarı çıkmamıştım. Bu daveti fırsat bildim. Bir cesaretle attım kendimi yollara. Havanın güzel olması insanları sokaklara dökmüştü. Sanki ilkbaharı yeniden yaşadım...

Temiz havayı özleyen herkes sokaklardaydı. Bahardan kalma bu güzel hava ve güneş insanların yüzünde güller açtırmıştı. Özellikle gençler cıvıl cıvıldı. Gözlerinin içi parlıyordu. Hepsi cicilerini giymişti. Güzel bir gün geçirmeyi planladıkları her hallerinden belliydi...

Barda bir süre beklememiz gerekiyordu. Bu süreyi oğlum Mert'le birlikte kır pidesi yiyerek değerlendirdik. Bara geri döndük. En az otuz gençle tanıştım. Keşke hepsiyle sohbet edebilme şansım olsaydı. Eminim hepsinin anlatacakları hikâyeleri vardı. Bu kez yeri değildi belki ama bir başka zaman onlarla tekrar karşılaşmayı ve sohbet etmeyi isterim...

Barda yerimi aldım. Loş bir mekân büyük bir kalabalık büyük bir coşku vardı. Rock devlerinin afişleri girer girmez göz dolduruyordu. Eskiden onlarla coşuyorduk. Tina Turner, Beatles grubunun afişleri en dikkatimi çekenlerdi. Aklıma Tina Turner’ in bitip tükenmek bilmeyen enerjisi geldi. Nedense onu bir an Ajda Pekkan’ la özdeştirdim. Duvarda büyük ekranda Yavuz Çetin ve rock devlerini veriyordu.

Yavuz Çetin için, 'onu anlamakta biraz geç kalmadık mı' yazıyordu...

Tam da hoparlörün altına oturmuşuz, kulakları tırmalayan bir müzik. Gözlerim farklı bir yer arayışı içine girdi ama başka şansımızın olmadığını farkedince kendimi müziğe vermeyi uygun buldum. Yoksa katıldığım bu davet müzik dinlemekten çıkıp ızdıraba dönüşecekti. En iyisi kendimi müziğe kaptırmak ve günü kurtarmaktı...

'Hadi kim ne söyleyecekse söylese de çıksak buradan ' diye düşünürken ilk yarışmacıl grup sahne de yerini aldı. Gruplar ve söyledikleri parçalardan bazıları;

Düz Mantık: Artık sevmeyeceğim/Bütün kabahat benim/Ne kadar ağlasan boş/Ne kadar yalvarsan boş/Sana dönmeyeceğim

Jerry: 'Senin gibi, beni kimse sevmedi'

Nabız: 'Yalan dostum, aşk diye birşey yok'

Sıra, davetlisi olduğum son gruba gelmişti. Grubun adı, 'Ters Köşe'

Grup Elemanları;

Bass: Mert KAHRAMAN

Davul: Burak GEÇİMLİ

Electro: Alptuğ ULUPINAR

Vokal: Onur YASSIBAŞ

Gençlerin ortak özelliği Ege Üniversitesi öğrencisi olmak dışında Alp hariç diğerlerinin uzun saçlı olmaları, küpe takmaları ve matemde gibi sürekli siyah giymeleri. Kollarına taktıkları acayip şeylerden hiç bahsetmeyeceğim. Hepsi birbirine benziyordu...

Grubun dinlediği sanatçılar;

Yaşar Kurt, Cem Karaca, Erkin Koray, Barış Banço, Mavi Sakal, Beatles, Deep Purple,, Epica, Caniball Corpse...

İlk olarak kendi besteleri olan; 'Seninle Olmak' isimli parçayı çaldılar

İkinci olarak Yaşar Kurt'un; 'Korku ' isimli parçasını coverladılar

Üçüncü olarak yine kendi besteleri olan; 'Ters Köşe' yi çaldılar

Ters Köşe

Dünya dönüyor sanki başımda

Çıkan fırtına içimi yakıyor

Hayat benimse yok ol içinde

Düşlerimde gel benimle

Yoksun artık içimde

Dördüncü ve son olarak Raşit’ten, 'Çok mu zor' isimli parçayı coverladılar.

Ters Köşe Grubu güzel bir performans sergileyerek izleyiciyi coşturdu. Tempolu şarkılarıyla günün birincisi yarışmanın ise ikincisi oldular. Önümüzdeki hafta yarışmanın finali var. Finali de görmek istiyorum. Bu güzel günün tekrarını yaşamak bana keyif verecek...

Artık yarışma sona ermişti. Barın konukları olarak sahneye dört kişilik bir grup çıktı. Yaşları 30 yaş ve üstü gibi görünüyordu. Onlarda Rock çaldılar. Nostalji yaptılar. Namus Belası, Arapsaçı gibi süper şarkılar çaldılar. Vaktin geç olması nedeniyle programı sonuna kadar izleyemeden eve geri döndük. Açıkçası üzüldüm, çok güzel çalıp söylediler. Kalıp sonuna kadar izlemeyi isterdim. Belki bir gün izleme imkânım olur.