Tersine Dünya

    Gelen her yeni gün geçmiş günleri aratıyor. Ve biz her gün biraz daha eksiliyoruz. Sevgimiz eksiliyor, sevdiklerimiz eksiliyor, saygımız eksiliyor, yüzümüzde tebessüm, gözlerimizde yaşam sevincimiz eksiliyor.

    Geçmişe özlem duyarak geçiyor günlerimiz. Geleceğe şüpheyle bakıyor gözlerimiz. Ne geçmişi hakkıyla yaşabildik ne de yarının garantisi var. Elimizde bir bugün var ona da etmediğimiz işkence kalmadı.Geçmişe saplanıp kalmaktan ve geleceğin gereksiz kaygısını yaşamaktan şu anı elimizden kaçırıyoruz ve zerre içimiz acımıyor. Sonrası mı? Gelsin ah vahlar...Halbuki anda olabilsek, anda kalabilsek, o anının tadını çıkarabilsek asık çehreler şekil değiştirecek haberimiz yok! Yüzümüz gülmeyi unuttu. Bırakın gülmeyi tebessümün varlığından haberi yok. Keder mesken edindi yüzümüzü kendine. Sebep mi arıyoruz? Çok açık ortada: Artık anda değiliz!Hep olmadığımız, olamadığımız yerlerdeyiz. Artık ne işe yarıyorsa bu durum! Faydasını göreni tarih yazmadı henüz.Yemek mi yiyorsun tadını damağında hisset. Kitap mı okuyorsun o kahramanlardan birinin yerine geç hemen. Ya da her ne yapıyorsan onu her hücrende hisset!

   Geçmiş hastalığına yakalanmış bütün millet! Oysa o dönemi yaşarken de mutsuz olduğu hatta bugünlere özlem duyduğu su götürmez bir gerçektir. Bu geçmiş madem bu kadar güzel tersine mi dönse dünya? Ne dersiniz? "Hayır" naraları geliyor sanki kulaklara...