Teşekkür ederim...

Uzun uzun yazmak istiyorum.

Ve

Yazacak çok yaşanmışlık var üstümdeki ağırlığın içinde.

Ama

Henüz o üstümdeki koca ağırlığın altından sıyrılamadım.

Önceliğim bu.

Sonrasında da bir süredir koptuğum dış dünyayla kucaklaşmak sırada…

Bu gün yalnızca MB içindeki dostlarıma teşekkür etmek istedim.

Birbirini sadece yazdıklarıyla tanımış - sevmiş insanların ilgisi, içtenliği, dostluğu…

En dibe vurmuş anlarımda, nasıl da sıcacık duygular yaşattılar bana kelimelerle ifadesi zor…

Sadece teşekkür edebiliyorum, hissettiğim tüm duyguları bu bir kelimeye yükleyerek…

Annemin hastalığı ve iyileşme sürecinde, her gün sevgisini, dostluğunu, desteğini yanımda hissettiğim; bıkmadan beni dinleyen ve gözyaşlarıma tahammül eden, canım arkadaşım, yoldaşım, seçilmiş akrabam Olgun Ekinci’ye,

Hep küçük kızımmış gibi hissettiğim ve hissettiren sevgili Melda’ma,

Sevgisini dualarını eksik etmeyen, her zaman yüreği sevgi dolu, can Şerife’me,

Kendi küçük yüreği kocaman Naz’ıma,

Ve…

Aynı yolları adımlamış gençliğimizin bizi buluşturduğu sevgili Nedim’e…

Dostlukları ve onların sevgisini hissetmemi sağladıkları için teşekkür ediyorum…

Sevtap Özkahraman

(Ankara – 06/11/2009)