Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

04 Nisan '11

 
Kategori
Ben Bildiriyorum
 

Teşekkürler aklımda kaldığın için

Teşekkürler aklımda kaldığın için
 

Ertuğrul Özkök’ü okuyordum geçenlerde. Kötü bir günündeyken, Ebru Gündeş’in son albümünü tesadüfen dinlediğini ve bir şarkının onu alıp götürdüğünü anlatıyordu. Merak ettim. Youtube’a girdim şarkının adını…

Teşekkür ederim böyle baktığın için, teşekkürler aklımda kaldığın için…

Diye giriyor damardan. Tam da sevgililer gününde bütün eski sevgiler, geçiyor gözümün önünden. Sarı sandıklar içinden gülümsüyor genç heyecanlarım.
Düşünüyorum; sevginin en güzelinde en huzurunda demirlemişken kalbimi, başka limanlar, dalgalı denizler çekmiyorken ilgimi bir heyecan dalgası sarsıyor bedenimi. Sakin koyumda minicik bir dalga hareketlendiriyor aşk gemimi.

Gündelik hayat yutuyor bizi yutuyor. Yıllara sarılmış ilişkiler körleşiyor. Duygu körü oluyoruz. Kalp çarpıntısı, yürek sancısı, kıskançlık, özlem, yerini huzurlu kollara bırakıyor.
“şu anda ne düşünüyor” lar yerini “akşam ne yesek” lere bırakıyor. Ona bu kazağı almalıyım çok yakışır değil, “bunu alırsam üşümez, tam da böyle bir şey istiyordu” ya bırakıyor.

Alışkanlıklar hayatımızın özü oluyor. Sıradanlık bizi sarmalıyor. Mutlu, tembel bir huzur içerisinde TEK leşiyoruz. Onunla görüşmeden önce kuaföre gitmeler, özenerek giyinmeler, özel programlar değişiyor. Dokunduğunda titreyen bedenimiz en rahat halimizle uzanıyor dizlerine, dalıyoruz televizyon izlemeye.

İlişkiyi BEN leştiriyoruz. Buna mutluluk, buna huzur diyoruz. Ama o huzur heyecanı da alıp gidiyor ardında. Buna normal diyoruz.
— Ne olacaktı ki yıllarca aynı evi paylaşıp aynı tutkuyla mı yaşamayı bekliyordun.
— Hayır, böyle bir derdim yok aslında.
— Peki, söyler misin bu sıradanlık, bu tembel huzur seni mutsuz mu ediyor?
— Aslında hayır, hayatımdan, yanımdaki adamdan çok da memnunum.
— E peki aşk öldü mü?
— Bilmiyorum, belki, ama o öldüyse de daha değerli şeyler doğdu, birlikte büyüttük, emek verdik, besledik, beslendik birbirimizden. Hayatın acı tatlısını yudumladık. İlmik ilmik ördük kendimizi de bizi de. Eksik yanımız olduk. Üç bacaklı masa olduk. Biri ben biri O, biri Biz. Ağırlığı hep eşit verdik üçayağa da. Ezmedik, ezilmedik. Yormadık…

— E ne diyorsun o zaman sen, nereden çıktı şimdi bu heyecan dalgalanmaları, aklında biri mi var?
— Aklımda hepsi var. Her sevgide başka olurmuş insan. O başka benler var aklımda, Hissettiğim duygular var. Özlediğim o duygular. Bu kalp ve ben neler yaşadık, neler paylaştık. Ve biriktirdik…

İşte bu şarkı ince ince vurdu o duygularımı, kimini kaybettiğimi kimini tozlu karyolanın altına kutuladığımı sanıyordum. Oradalarmış. Ben kayboldu sanmıştım meğer oradalarmış.

Bazen hayat vermek ister aldıklarını, mucizeler hep ansızın gelir…

Müsaadenizle bu şarkıyı her yaşımın, her aşkımın Ben’ine hediye ediyorum. Kayboldu sandıklarımın hepsi bendeymiş. Bütün sarsıcı duygularıyla sarı kutularında, bende, içimde…

Teşekkür ederim böyle baktığın için, teşekkürler aklımda kaldığın için…

14.02.2011
 

 
Toplam blog
: 22
: 841
Kayıt tarihi
: 13.01.11
 
 

Anadolu Üniversitesi İşletme Fakültesi mezunu. Yönetim Organizasyon Yükseklisans. 15 yıllık deney..