Testi-1-

Şeyda büyük patronun odasından acele tavırlarla çıktı. Uzun koridoru çabuk adımlarla geçerken dudaklarının içini dişleriyle ısırıyordu; “Nihat’a nasıl ulaştırmalıyım başına gelecekleri,” diyordu içinden. Cep telefonu uzun süredir dinlenmekteydi veya öyle düşünüyordu. Dışarıdaki telefon kulübesi aklına geldi, öğle saati olmadan dışarı çıkması dikkat çekecekti. Düşünceleri karmakarışık yürürken koridorun köşesinde onu bekleyen Nihat, Şeyda’yı kollarından tutup kendine doğru çekti.

“Nihat ne yapıyorsun burada, delirdin mi sen!?”

“Şşşşttt. Kimse görmedi. Fazla vaktim yok. Ne konuştunuz içerde?”

“Hemen gitmelisin. Güvenlik seni fark ederse…”

“Şeyda… bak… Konuşulanları bilmek zorundayım. Güvenliği atlattım. Burası kameraların ölü noktası.”

Şeyda hızla gözleriyle tavan, pencereler ve çevreyi taradı. Loşluğun arttığı duvara doğru iyice yanaştılar.

“Buradan nasıl çıkacağını bilemiyorum ama İstanbul’dan gitmelisin Nihat.”

“Neler söylediler benim hakkımda?”

“Testideki suyu taşırmışsın.”

“Ya, demek öyle söylediler.”

“Bana bak Nihat. Bu herifler çok zeki ve acımasızlar. Bal gibi de biliyorlar sana olanları anlatacağımı.”

“Boşver onları sen. Ne o, çatalı açmışsın.”

“Saçmalama Nihat. Hemen gitmelisin.”

Nihat, Şeyda’nın gömleğinde fazladan açılmış düğmeden parlayan esmer tenli dolgun göğüslerine bakarken, “Yanlışın yanlışım olur. Unutma son söylediğimi,” dedi ve ensesinden yakaladığı saçlarını sağ elinin parmaklarında sıkıca avuçlarken kendine çektiği dudaklarını kanatırcasına uzunca öptü.

Soluğunu yavaşça ve doygun geri verirken Şeyda’nın çaresizleşen gözlerine baktı.

“Benden haber bekle. Eyvallah.”

***

not: polisiye bir roman var kafamda. hem biraz da kafamızı dağıtalım, iyi gelir. arada sırada içinden bölümler yayınlamayı düşünüyorum. içine biraz da zeka ekip sulamak niyetim:) ama tabii ki yazdığım iki roman kendini amorti ederse yayınlayacağım. acelem yok yani. notek: romanımın adı testi değil, bölümün adı testi.

sağlıcakla dostlar.