Tevazunun Şahikası - Neşet Ertaş -

Yıllar önce, TRT Radyolarda duyulan “Şimdi de Kırşehirli mahalli sanatçı Neşet Ertaş’tan türküler dinleyeceksiniz” anonsuyla ülkemizde yavaş yavaş tanınmaya başlayan büyük usta Neşet Ertaş, ustası ve babası Muharrem Ertaş’ın izinde; ama kendi geliştirdiği uslûpla halk müziğimizin unutulmazları arasına girmişti. Babasıyla köy köy dolaştıktan sonra Ankara ve İstanbul’da kendi otantik kimliğinden kopmadan icra ettiği sanatıyla adından söz ettirmeye başlamıştı.

Neşet Ertaş; Tevazuunu hiç elde bırakmadan, alçak gönüllü ve bilgelik barındıran sözleriyle sadece sanatçı kişiliğini ortaya koymuyor, her çağda örnek olabilecek bir profilini de ortaya koyuyordu. Hayattaki acıları, sevdaları, küskünlükleri, gördüğü vefasızlıklar O’nu beslemişti. Yaşadığı her şeye rağmen hayatın gerçeğini kavramış bir ulu gibi; kendisinde vefasızlık, sevgisizlik ve acımasızlık barındırmamıştı. Gönül Dağı’nda dediği gibi, insanların yüreklerine hitap edildiğinde her şeyi olabileceğini ama insanın istemediği durumlarda da yapılamayacağını net olarak vurgulamaktadır.

“Dost elinden gel olmazsa varılmaz
Rızasız bahçenin gülü verilmez
Kalpten kalbe bir yol vardır görülmez
Gönülden gönüle gider..”

Türkülerindeki bu derin sözler sanki nesiller boyu aktarılan Abdal Geleneğinin de bir dışavurumuydu. Neşet Ertaş; mütevazıydı ve hayatın acılarından önemli dersler çıkaran, bu dersleri de sazıyla, sözüyle insanlara aktarmayı vazife edinmiş bir öğretmen gibiydi. Anasını, atasını hep yâd etti; akrabalarını gözetti. Kırgınlıkları, küskünlükleri de olsa memleketini unutmadı.

Gâh,

“Ana vatanımsın bana yurdumsun
Ozanlar diyarı şirin Kırşehir,
Uzak kaldım gurbet elde derdimsin
Hasretin bağrımda derin Kırşehir..”

diyerek, gâh

“Cehaletin kökünü söktüğü için,
Yerine insanlık ektiği için,
Ozan Anıtı'nı diktiği için,
Kırşehir iline saygı duyarım..”

diyen Neşet Ertaş usta Kırşehir’i hep hatırladı ve tanıttı. Farklı fikirdeki herkesi sanatının ulviliği ile birleştiren, cenazesinde her türlü insan profilini bir arada gördüğümüz, yüreğindeki insan sevgisini, memleket sevgisiyle birleştiren ve bunu türküleriyle herkesle paylaşan Neşet Ertaş ustamız; sadece Bozkırın Tezene’si değil, tevazunun da şahikasıydı.. Sevmenin önemini vurgularken ölüm gerçeğini de çok güzel vurgulayan büyük usta, adeta ciltler dolusu kitabın anlatamayacağını birkaç satırla özetlemişti;

“Vade tekmil olup ömrün dolmadan
Emanetçi emaneti almadan
Ömrüyün baginin gülü solmadan
Varip bir canâna ikrar verdin mi..”

Sanatçılar ömürleri ile değil, eserleriyle yaşarmış. Türküleriyle dünya var oldukça yaşayacak olan Neşet Ertaş, daha uzun yıllar hepimize hâlâ yaşıyormuşçasına rehber olacaktır. Şimdi; baba Muharrem Ertaş’ın ayakucunda, hemşehrilerin gönlünde, Şirin Kırşehir’in toprağında huzurla yat büyük usta; ruhun şâd olsun..