Teyeller

o
imkansız
boşlukta…

dağı, ağaçları-kimin kim olduğunu unutarak
ve
yağmura
yada rüzgara karşı

rüyalar boştu aslında
kim kimdir hiç bilmezdik dediler

şiiri kendinin yaratıcısı yapan neydi-şiir dikiyorum dedi terzi
şiir kendini tutuşturur, kendini yazar ve sonra yeniden kendine kaçar dedi şiirci

şiir kendini diker teyel teyel bırakır-ve sonra yeniden kendine kaçar dedi terzi

hayata mürekkep bulaştı-şiir nefesini tutarak kendini okudu.
gövdesi acıdan ikiye kıvrılmış
beyazlar içinde bir kadın
asıldı saçlarından

bir kenardan tutun haydi şiirin ağrısını geçirin –
düğüm, işte dikiş
işte teyel

kargalar uçarlar kara, -terzi üzerinizde çalışır-
kesintisiz sessizlik, -

şiiri kendinin yaratıcısı yapan neydi-

şiir dikiyorum dedi terzi
resim yapıyorum dedi şiir…

rengin özesmi