Ticaret Topal Bezirgân

Ticaretin gerekliliğinden çok satıcı ve müşterinin isteklerinin öne çıkması.

Ticaretin felsefesi yapılsaydı felsefeciler kafayı yerdi.

Satıcı satmak müşteri de almak istiyor. Zorunluluk var mı? En azından o satıcıdan değil, ya da o müşteriye.

Satıcının dediği olmuyor, müşterinin dediği olmuyor, her ikisinin dediği hiç olmuyor.

Anlaşıyorlarmış; ne anlaşması ya birinden biri diğerini kandırıyor, ticarette asıl kar müşteriyi aldattığınız miktardır.

Sadece dürüst satıcılar -ne gerek varsa dürüst olmalarına kimse dürüst değilken-normal karla satış yaparlar.

Ticaretin babaları kendilerine uygun düzeni de bulmuşlardır, serbest piyasa. Zaten başka hiçbir sistemle ticaret yapamazlar, yürümez; yürüse de işlerine gelmez.

Satıcının sorunu müşteri, müşteri olsun bir şekilde ikna eder.

İnsanların zorunlu ihtiyaçlarına kaldıysalar kara güne kaldılar, dişlerinin kovuğuna bile yetmez; ağanın keyfinden göbek atarlar.

Ticaret için alavere dalavere filan deniliyor, çok yerinde.

Piyasa fiyatı yüksek atlama çıtası, geçemezsen finale kalamazsın. Ticaret düzeni kırk harami düzeni. Ben bir yazımda ticaret meslek değildir dedim bir kişi haklısın demedi.

Müşteri okutulmuş, neyi nasıl satarsan sat satıyorsun.

Ve o bildik saçma cümle: Almak zorunda değilsin;  ne demek, almak zorundayız!

Hiçbir şey mantıklı değil ki düzenli gitsin, haliyle gitmiyor satıcı satamıyor, alıcı alamıyor.