Tık tık

Oğlum Deniz'i olabildiğince modern ve medeni methodlarla yetiştirmeye çalışıyoruz. Dayak, herhangi bir zorlama, ben anneyim ne dersem o gibi metozori uygulamaların hiçbiri yok. Herşey anlatılıyor, sabırla tekrar ediliyor. Gerekirse tekrar tekrar tekrar ediliyor. Bazen görenler sabrıma şaşırıyor. Saçlarımın dibi diken diken olsa da kızmadan, bağırmadan herşey çözülebilir imajını sergileyip, örnek teşkil etmeye çalışıyorum yani. Deniz'de 3 yaşına kadar beni zorlamadı pek. Terrible two da pek yaşamadık ama 3 yaşla beraber bayrakları çekti. Herşeyi ben yapacağım, "anne, hayır"lar başladı. Ben imajımı pek değiştirmedim ama bazen başa çıkamayınca bak gürültü yapma yan komşu rahatsız olucak. Masa altından bir ses yapıp " bak tık tık vuruyorlar " ayıp oluyorlarla sinirlenmeden onu ikna etme çabalarım oldu. Biliyorum kötü bir yöntem ama çaresiz anlarımda 1 den 10 a kadar nefesin bittiği yerde...

Bizimki bunu nasıl kullanır aklıma gelmemişti. Geçen yeğenim Zeynep ( 19 yaşında) Deniz ile oynamaktan yorulmuş, biraz ara verelim demiş. Bizim ki dışarıdan bir ses duymuş. "Bak Zeynep, oynamıyoruz diye kızıyorlar." demiş.

Bundan sonra masaya sadece maaşallah demek için vurma kararı aldım.
Tık Tık...