Tiyatro, miyatro

İzmir’in insanı gezmeye doyamıyor. Cebinde parası olan da olmayan da sürekli geziyor, restoranlar, cafeler, eğlence yerleri, tiyatrolar, sinemalar, alışveriş merkezleri, mesire yerleri, yazlık alanlar tıklım tıklım. Hele yazın o verilen bedava konserlere ilgi çok büyük. Yaşlısı, genci her tarafı dolduruyor. Ben bu şehrin bu kadar eğlenceli ve sıcak olduğunu bilseydim Üniversiteyi Ankara yerine İzmir’i tercih ederdim.

İzmirli sanata da çok düşkün; bir tiyatroya gideceksiniz bazen bir hafta veya 10 günden önce bile bilet bulunmuyor. İstanbul’dan İzmir’e gelen ünlü tiyatrocularda gösterilerini sergilemeye geliyorlar, özel tiyatroların biletleri pahalı olmasına rağmen ( 45 TL ile 60 TL arasında değişiyor) yine de yer bulunmuyor.

Bu sene ben de tiyatroların bir kapısından çıkıp diğer kapısından girdim. Eşim “Yeter artık, tiyatro miyatro’ya biraz da bensiz git, nedir bu çektiğim” dedi. Zira kendisi benim kadar tiyatroya düşkün değil. İşten geliyor ve dinlenemeden tiyatronun yolunu tuttuğu için isyan etmekte pek haksız sayılmazdı. Ben hala daha hangisine giderim diye internetten bakıyordum ki kendisi işi için şehir dışına gitti ve kurtuldu. Bu ara biraz mola vermek zorundayım.

Özel tiyatrolar biraz pahalı, millet istese de gidemeyebilir. Yine de gençler özverili davranıp gidiyorlar ama özel tiyatroların muhakkak desteklenmesi gerek. Bana göre tiyatro en önemli sanat dallarından birisi, hele çocuk tiyatroları iyi oyunlar ortaya konduğu zaman çocuklar için son derece eğitici olabiliyor.

Çocukken ilkokul öğretmenimiz tüm sınıfı tiyatroya götürmüştü. Oyunun adı “Talih kuşu ve Emek kuşu” idi. Oyunda havadan kazanılan paranın ve emek verilerek kazanılan paranın önemi anlatılmıştı. Havadan kazanılan paranın insanın elinde durmayacağı, kuş gibi uçacağı anlatılmıştı. Gerçekten gerçek yaşamda bunun çok örneklerini gördük.

Son derece eğitici olan tiyatroların devlet tarafından daha fazla desteklenmesini can-ı gönülden arzu edenlerdenim.

Her şeyin gönlünüzce olmasını dilerim.

Sibel Koçarslan