Tokmak

gölgeler geziyor etrafımızda

görünmeyen kara gölgelerle
gözyaşı kokuyor hava

görmediğimiz uzak bir ülkede gibi
giderek çoğalıyor karanlığın sesi
güneşe unutturduk kendimizi

/h a t ı r l a m ı y o r u z biz bizi
çocuklarımız bağışlayacak mı bizi/

yüreğimizi sıkıyor bilinmeyenler
arapsaçı kederlerde debeleniyoruz
ne yana dönsek enkaz

yaprak yaprak sararıp dökülüyor
günler takvimden
kim söndürecek bu karanlığı
her sokakta kol geziyor ölüm

dilsiz diller / yazmayan kalem ellerde
demir parmaklığın korkusu
selam vermez oldu kimse kimseye

sedâsızlığı duymaktandır isyanım
paslanıp kaldı mı ki aklımız
boşaldık durduk er meydanından
bomboş kaldı meydanımız

pabuç bıraktık eşkiyâya
biz böyle yalınayak
onun elinde bir tokmak
vuruyor durmadan alnımıza alnımıza...

Hâdiye Kaptan
c)- Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.