Tolerans mı hoşgörü mü?

Tolerans ve hoşgörü arasındaki fark nedir sizce?

Katlanamayacağımız durumlar dahi yaşasak kimi zaman değer verdiğimiz insanlara karşı alacağımız pozisyonu hoşgörülü olmak yolunda tercih ederiz. Yaptıklarının yanlış olduğunun bizim doğrularımızla örtüşmediğini en uygun dille ifade etmeye gayret ederiz. Lakin tolerans daha az duygusal bir eylemdir. Hoşgörüdeki gibi geniş bir değerlendirme alanına yayılamaz. Onun belli bir skalası vardır, artı eksi beş gibi tolerans aralığı.

Şahsen işte iken vermiş olduğum ürün tedarik zamanı ile ilgili temin sürelerinde bu artı eksi tolerans payını katarak ifadelerde bulunurum. Ama hiçbir müşteri bu zamanın artı yönde olmasını istemez. Negatif yönde ifadesi daha tercih edilendir. Talep edilen ürünlerin dört haftada teslim edileceğini ifade ettiğimde eksi yönde tolerans değerinin işleme girerek üç buçuk haftada gelmesidir esas istenen. Haliyle hoşgörü ile “tamam bu verdiğiniz uzun süreyi bekleyeceğim” diyenler çok nadirdir. Bu müşterinin uygulayabileceği beklide hoşgörüden ziyade artı yönde bir toleranstır.

Biz genelde hoş görüyü ikili özel iletişimlerimizde uygularız diye düşünüyorum. Ya da ailemize karşı uygularız. Ailemizden talep ederiz, sevdiklerimizin bizi anlamasını ve daima aynı noktada buluşamayacağımızı ama yinede aradaki bağın kuvvetine sığınarak genel geçer olmayan konularda onaylanmayı bekleriz. Hoşgörü, kabul edilemese de onay almaktır beklide. Her bireyin yaşam içinde olaylara karşı dayanabilme sınırı varır. Bunu doyma noktası olarak isimlendirirsek, doyma noktasını aşan durumlarda kişilerin hoşgörü ile karşılayamayacağı anlar hâsıl olabilir. Belki sınırları zorlayarak sevgi, ilgi ve benzeri değerlerle sığındığımız hoşgörü burada profesyonel bir hal alır yerini tölere etmeye toleranslı davranmaya bırakır. Buradan da anlaşılan toleranslı davranmanın hoş görülü olmaya göre daha az sevilen bir durum olduğudur. Artık tölere ettiğiniz kişiye karşı hoş görüde bulunmak istemezsiniz sadece mevcut durumu geçiştirmek konuyu kapatmak adına, ” tamam kabul” dersiniz.

Tolerans pes etmektir bir yerde. Meğer ne çok anlama gelebiliyormuş. Cümleler birbirini kovalarken ne çok şeyi tolere ettiğimizi görmeye başladım. Ya siz?

İşimizde, yaşadığımız apartmanda, üzerinden geçtiğimiz yollarda, trafikte, her yerde, tahammül etmek zorunda olduğumuz her olayda -ki hayat kabullerden ibarettir anlayışına sığınarak yaşıyorsanız-, tolere ettiğiniz hoşnut olmayan kişilerle muhatapsınızdır. Sevdiklerinize gösterdiğiniz gibi hoş görü anlayışı gösteremez sınırlarınızın aşılması dolayısıyla tolere ederek anı geçiştirmek durumunda kalırsınız. Bu saptamaların ardından ben yine kendi anlayışıma geri döneceğim eylemlerimizin esiri olmamak gerektiğini savunacağım. Çünkü mevcut yaşadığımız bu muazzam düzende kabul etmemiz gereken, hoşgörü ve sevgiyle bakmayı başardığımız her an tolere etmemizi gerektirecek bir saniyemiz bile olmasına gerek bırakmayacaktır. Pek tabi matematiksel durumların dışındaki mevzular için geçerli bir bakış açısı bu. İşimizde ya da vereceğimiz sözleri ifade ederken tutmak adına kendi sınırlarımızı ve olasılıkları iyi hesaplayıp artı eksi tolerans paylarını göz önünde bulundurmak gerekiyor. “Konuşurken bile ağlamaya yerin kalsın” diye bir özlü söz vardır. Ne kadar da doğrudur? Yani söylediklerine dikkat et, iyi hesapla, kendinden geçip mübalağa yapmaya meyletme, gün gelir verdiğin sözleri tutamazsın sonuçta mahcup duruma düşebilirsin denmek isteniyor.

Netice itibariyle tolerans hesap etmektir, akıl işidir. Hoş görü ise gönül gözüyle yapılan bir eylemdir. Ama yinede siz siz olun kimsenin sınırlarını aşmayın hoş görüsüne sığınıp tolerans paylarınızın üzerine çıkmayın. Daha yaşanılası bir süreç için gözlerinizde çiçekler açsın daha gözlemci olun ve düşünerek hareket edin kâfi bence.

Güzel günler.