Tombul Kız

Yatağımın üstündeki örtüyü kaldırdım. Penceremden dökülen ikindi güneşi, bembeyaz çarşafı donuk ışığıyla sarı, sarı parlattı. Örtüyü, duvarları, tavanı, hatta döşeme tahtalarını enikonu inceledim. O yoktu ortalıkta... Yastığımın altına, yerdeki tahtaların aralıklarına, duvardaki çatlaklara bile baktım. Yoktu o, yoktu, yok!...

O kan içiciyi bulamamamın tedirginliğiyle yatağa girdim, pikeyi çektim... Güzel bir yaz günüydü, onbir yaşındaydım. Yattığım yerden, sarı-mavi gökyüzünde asılı duran küçük beyaz kümülüsü bir süre izledim. En son, bir güvercinin telaşlı kanat sesini duydum. Uyumuşum...

Kötü kötü kaşınan bedenim, beni uyandırdı. Kollarımda ve bacaklarımda kırmızı kırmızı kabarcıklar oluşmuştu. Kümülüs gitmişti.Gökyüzünün maviliği, güneşin son ışıklarıyla harmanlanıp, kadayıf gibi gevremişti.

Yatak arkadaşımı yastığın altına kaçarken yakaladım. Elime aldım, çok tombuldu, patlayacak gibiydi. Sıksam benden emdiği kan fışkırıp, kendine has kokusu bütün odayı kaplayacaktı. O, kestane kabuğu renginde, altı ayaklı, testere ağızlı bir canavardı!..Canavarı camdan aşağı attım. Her gün kanımı emse de, tombul kızı öldüremezdim tabii ki.. Ne de olsa yatak arkadaşımdı. Gece acıkınca, duvarı tırmanıp yine gelecekti..

Kalktım, mutfağa su içmeye gittim. Komşunun kızı bulaşıkları yıkarken bir şarkı tutturmuştu. Sesi yüz yıl öteden. dipsiz bir kuyudan geliyordu sanki...

Artık güneş müneş yoktu. Son ışıklar da gitmiş, güvercinler yuvalarına çekilmişti...

Babam da geldi. Annem masaya beyaz patiskayı serdi. Radyo açıldı, incesaz başladı. Otuzbeşlik rakı, beyaz peynir, topatan kavun masada yerini aldı. Babam yirmibeş kuruş verdi, gidip Kadınlar Pazarından bir çift uskumru çirozu kaptım geldim. Annem çirozları ayıklayıp, didikledi, küçük kayık tabağına dizdi. Üzerine dayımın Ayvalık' tan gönderdiği halis zeytinyağını gezdirip limon sıktı...

Sabah uyandığımda tombul kızı aradım, yoktu! Banyoya girdim, Talisman marka gazocağının üzerindeki bakır kovadan buharlar yükseliyordu...