Tontonum' a

Beni kötü rüyalardan uyandıran
Sevdiğim ilk adam...
Aslında yavaş yavaş kabullenmiştim yokluğuna.. Alışmıştım çaresizliğime..Dün çok eski bi resmimizi buldum. Senin saçların koyuyken üstünde yine hep bildiğim gömleğin, tonton ellerinle yine kocaman sarmıştın beni..Gideli çok oldu. Yalnız başıma hayatın üstesinden gelmek çok zor. Artık doğruyu güzeli kimse öğretmiyor. Sen gitiğinden beri kendi yolumu kendim buluyorum. Zorlansamda öğrettiklerinle ayakta kalmasını biliyorum.

Gidişine hazırlandığımız yılın haziran ayıydı Çınarcık 'a gitmek zorunda kalmıştım, aklım sendeyken Evin arkasında bahçedeki adam tıpki sendi..Sonra sana telefon açmıştım "özledim tontonum seni" diye ağlamıştık.. Özledim seni aradım, sesini duydum. İşte bu günkü çaresizliğimi hep o gün hatırlatır bana. Şimdi daha çok özledim 7 yılın özlemi war içimde ama şimdi sesin yok!!!

Her yere seninle gider, uzun yolculuklara çıkar, sabahın ilk ışıklarında kahvaltı yapardık yarı uykulu gözlerle..O zamanlar ben büyümeyi isterdim bir an önce. Büyüdüm ama göremiyorsun ve ben büyümekten vazgeçtim tontonum. Çünkü büyürken sen yoksun!

Bu resim avutmaya başladığım çaresizliğimi bin kat daha arttırdı.. Bir gün beni karşılıyacağını biliyorum.
Seni çok özledim. İyi uykular dedecim..