TOPLUMSALLIK BİLİNCİNE ERELİM

İnsanlık

Önce aile

Sonra aşiret

Daha sonra ulus halinde

Toplum olarak yaşamıştır

Bunun

İlk nedeni

Yaşama güdüsüdür

İnsanlar

Çoluk çocuklarıyla yaşamak istemişler

Yeme içme barınma aramışlar

Aile yapısına geçmişler

Beslenme

Korunma

Sevilme

Güvenlik

Garantisi oluşturmuşlar

Bu olgu

Daha ileri evrelerde

Aşiret olarak da güdülmüş

Tüm güdüler karşılanmış

Ve yine

Bu olgu

Ulus olarak güdülmüş

Tüm güdüler karşılanmış

Toplumsal birliktelikte

Toplum bireyleri yaşamlarını

Sürdürüp gelmişler

Günümüz kadar

İşte burada

Bir aksaklık oluşmaya başlıyor

Yaşama gereksinimi

Sevilme gereksinimi

Güvenlik gereksinimi

Bir statüye bağlılık gereksinimi

Kendini ifade etme gereksinimi

Gözardı edilir oluyor

Hal böyle olunca da

Toplumsallık anlamsız hal alıyor

Bu oluşum

Üzgünüm ki bizde çok açık şekilde

Görülüyor

Yani

Toplumsallık bilincimiz yok oldu

Her noktada

Sadece kendimizi düşünür olduk

Başkası diye

Bir düşüncemiz samimi olarak yok

Olan görünen de

Çıkar üzerinde yürüyor

Çıkar bitince hemen üstü örtülüyor

Bu en büyük toplumsal kötülüktür

Biz

Ben değil

Biz diyerek yol alacağız

Bunda da çok samimi olacağız

Son yıllarımız

Bu samimiyet noktasında çok gevşek

Gevşek olunca da

Kimsenin kimseye güveni kalmıyor

Güven kalmayınca

Toplumsallık ölüp gidiyor

Sadece

Zora üştüğümüzde

Başkalarından yardım görmek istiyoruz

Bu koşullarda

Tabii ki

Kimse kimseye el uzatmıyor

“Bana ne anasını satayım” deniliyor

Bu da

İnsanlığın iflasıdır canlarım

Ben derim ki

Ben yoksam

Sen yoksun

Sen yoksan

O yok

Yani

Biz yokuz

O zaman ne diye

Ben de ben deyip duruyoruz ki

Burada

Göstereceğimiz yaklaşım

Sen varsan

Ben varım

Ben varsam

O var

Bu biz varız demektir kardeşlerim

Olacaktır

Gelin

Biz de biz diyelim

Toplumsallık bilincine erelim

İnsanca yaşayalım