Toprak Namustur

Tatil yapmak amacıyla gittiğim Bodrum’da beni soğuk bir duş bekliyordu.

Her şey ,otobüste bulunan yolcuların bir kısmını indirmek için Bodrum terminaline girdiğimizde başladı. Gerek terminal içinde gerekse terminalden çıkarken gördüğüm sadece ve sadece çevrede bulunan kişilerin yabancı olduğu idi.

Yabancıları nasıl tanırsınız? diye sorsam, büyük bir çoğunluğumuz “Turisttir,ülkemizi tanımak amacıyla gelmişlerdir.Yabancı turistler’in ülkemize gelmesiyle turizm’ den çok para kazanıyoruz” vb. şeklinde cevaplar verebiliriz

Ama bu yıl gerek Bodrum terminalinde gerekse Turgutreis, Akyarlar , Gümüşlük ve Kadıkalesi’nde karşılaştığım çok değişik ve bir o kadar da iç ürperten bir manzaraydı diyebilirim.

Nedeni çok basit; bundan birkaç yıl öncesine kadar bulunduğu ülkenin yabancısı olmaktan dolayı yerli halka karşı daha güleryüzlü, sevecen ve hafif çekingen yaklaşan yabancılar’ın bu yıl davranışları dikkat çekecek şekilde farklıydı,

Şöyle ki, aynı günün akşamüstü alışveriş amacıyla Turgutreis’e gittik. Alışveriş yapmak için süpermarkete girdik. Burada alışveriş yapan kişilerin büyük bir çoğunluğunun yabancı olduğunu gördüm. Turistik bir yerde bu doğal gibi gelebilir Ama işin aslı öyle değil. Bu sefer alışveriş yapan ya da sokaklarda dolaşan yabancılar “Burası bizim, siz burada ne arıyorsunuz?” edasındaydılar.

Birkaç gün sonra ise fotoğraf makinasına film taktırmak amacıyla tekrar Turgutreis’e gittik. Hazır gitmişken de çarşısına göz atalım diye düşündük. Bu düşünceyle çarşıyı dolaşmaya başladık.Bu sırada aradığımız eşyanın olup olmadığını öğrenebilmek amacıyla bir dükkana girdik.Dükkan sahibi genç biriydi.Uzun bir süre bizimle ilgilenmedi.Çünkü,dükkanda bulunan yabancı müşterilere satış yapmakla meşguldu.Oysa dükkanda tek başına değildi,yardımcısı da bulunmaktaydı.Ama yabancılara satış yapmak var iken bizimle niye ilgilensin ki.Epey bir süre geçtikten sonra bizimle ilgilenmesi gerekliliğini hatırlamış olsa gerek.Aradığımız eşyayı girdiğimiz dükkanda bulamamıştık. Dükkan sahibi gençte daha çok yabancılara satış yaptığını övgüyle karışık belirtti. Tam kapıdan çıkmak üzereydik ki. Kapının sağ tarafında yere üst üste istiflenmiş Türk Bayraklı tişörtler gözümüze çarptı. Bunu üzerine dükkan sahibi olan genci “Türk Bayraklı tişörtlerin yerde değil de rafta durması" gerektiği konusunda uyardık. Yaptığımız uyarı’yı ne kadar dikkate değer bulmuştur orasını bilemem.

Akyarlar’da yaşadıklarımın Turgutreis’te yaşadıklarımdan pek farkı yoktu.

Gençliğimden beri gitmekte olduğum Turgutreis ve çevresinde gittiğim yerlerde,kendimi bu yıl ilk defa ülkemin topraklarında değil de başka bir ülkenin topraklarındaymışım gibi yabancı hissettim . Ve bu duygu üzerimde soğuk duş etkisi yaptı. Şu anda Akyarlar, Kadıkalesi ve civarında oturanların büyük bir çoğunluğu yabancı.Özellikle de İngilizler buralardan toprak ve mülk satın almış durumdalar.

Aynı şeyler, Alanya,Kuşadası, Kalkan ,Dalyan vb. pek çok yerde söz konusu. Örneğin: Kuşadası’nda İngilizler, yaşadıkları sitelerin çevresini duvarla çevirerek sahilinden ve denizinden asıl toprak sahiplerinin faydalanmasına izin vermiyorlar. Yine Alanya’da toprak ve mülk satın alan İngilizler kendi çocukları için ayrı bir park yapılmasını talep ediyorlar.

Bütün bunlar ,AB’nin dayatması sonucunda 19 Temmuz 2003 tarihinde Resmi Gazetede yayımlananan 4916 sayılı kanunun yürürlüğe girmesiyle birlikte “Yabancılara mülk ve toprak satımının serbest bırakılmasıyla “ortaya çıktı. Bu gidişle birkaç yıl sonra sayfiye yerlerinde denize girebilmemizin söz konusu olabileceğini hiç sanmıyorum.

Toprak Namustur

Bu kanun çıkmış olabilir. Yabancılara binlerce dönüm araziyi rahatlıkla satabilen ve bunu yaparken de bir an bile tereddüt etmeyen kişiler için para, vicdanlarından ve namuslarından daha önce geliyor demek ki. Böyle para gelmez olsun.

Bu satışlar böyle devam ettiği sürece sonu ne olacak çok merak ediyorum.

(www.trt.gov.tr)