Töre çiçekleri

Düğüne gider çiçek
Nişana gider
Söze gider
Sevdiğine gider
Sevmesen bile birini, şan olsun diye çelenk olup gider.
El öpmeye,
Hatır gönül almaya,
Hastaya gider. 

Yakışır mı?
Her anlamda yakışır!
Yakışmanın ötesine geçer hem de.
Karşındakine ‘’sen çiçek gibi güzelsin’’ demek mi?
’’Seni hep çiçek gibi düşünüyorum’’ demek mi?
Yoksa aslında ‘’çiçek olan benim deee;
‘’Bunu benim yerime al kokla, ’’
‘’Gözünün önünde olayım, ’’
‘’Çiçek gibi aklında takılı kalayım mı?’’
Anlamam,
Çiçek zarafettir bak, bunu bilirim.
Çeki düzen verir olduğu yere
Görünce selama durulur gönülden. 

Bir tek yere yakıştıramam çiçekleri.
Hiç de aklım ermez niye?
Onların mezar önlerinde satılmasına dayanamam,
Kaderlerine razı ve hepsi ayrı ayrı nazlı.
Acırım, içim burkulur.
Töre cinayetleri gelir hemen aklıma.
Töre gelinleri derim onlara.
Hiç koklanmadan, yaşamadan, yaşlanmadan
Hemen toprağa gelin verilirler
Çocuk bile olsalar.
Bakire çiçekler.