Torpil Patlayınca Yıkımı Ağır Olur

İnsanlar genellikle daha kolay olanı, en fazla olanı, en iyisini, en pahalısını daima kendileri için veya tanıdıkları için isterler. En’e sahip olma isteği her zaman avantaj sağlama arzusuyla gerçekleşmez, bazen kişi sırf hayatta kalabilmek için de bunu isteyebilir.  İşte bu isteklerin, arzuların gereksinimlerinin karşılanması için, bu isteği karşılayabilme gücünü elinde olanlardan bazıları prensip olarak “Almadan vermek Allah’a mahsustur” düsturuyla hareket ederek karşılığında taşınır, taşınmaz, giyilir, yenir türünden bir şeyler isteyebilirken bir kısmı da daha sonra alacaklarına yatırım yapabilir. Bunun için temel sıkıntı haklıya hakkını vermemekten geçer.

Çok duyarız, “falan kurum müdürü; ihaleden, eleman alımından satımından dolayı usulsüzlük yaptı”  şeklinde haber veya haberler zaman zaman gündemi meşgul eder. Bu avantaj sağlama, menfaat elde etme şeklinde ortaya çıkan kazanç, veren ve alan ilişkisi şeklinde cereyan ediyormuş gibi gözükse de aslında toplumda bir takım çürümelere neden olduğu kesin.

Kişiler sisteme adalete ve insanlara karşı güvenlerini kaybeder. Hizmet ve üretimlerde kalite düşer, masraf artar. Milletin vergileri çarçur olur. Kaliteli ve nitelikli insan kaynakları kaybedilir. Bizim gibi ülkelerde dış ülkelere beyin göçlerinin belki de en büyük nedenlerinden birisi, sisteme adaletin tecelli edeceğine dair güven olmadığı için gerçekten uluslararası iş piyasasında yetişen elemanlar yurtdışına yerleşir. Bu da nitelikli insan kaynakları bakımından yetersiz ülkemize birden fazla darbe vurulmuş olur. Genellikle devlet yatırımlarıyla yetişen bir üst düzey beyin başka bir ülkenin firmasında çalışmakla artık, hem ülke kaybetmiş hem de rakip devlet veya devletleri ülkemizle aradaki dengeyi bozacak veya gelişmişlik düzeyi arasındaki fark artar. Bu da ülkemizi bağımlı kılar. Bunun halk arasındaki adı “başkasının çiftliğinde otlayıp, başka kümese yumurtlayan tavuk” şeklinde izah edilir ve böyle bir tavuk dahi tasvip edilmez, ilk fırsatta kesilip yenilir. Burada eğer torpil ve adaletsiz yaklaşımlardan dolayı ülke insanın yurtdışına göç etmesine zemin hazırlayan kişi veya kişiler ülkeye gerçek ihaneti yapmış olurlar.

Torpil adaleti yok eden, insanlar arasında adalet saygı ve sevgi duygularını yıkan, aidiyet duygusunu yok eden toplumsal bir arızadır. Bir arabayı en iyi şekilde kim sürebiliyorsa o sürmelidir. Aksi halde araba kaza yapar. Masraf olur, ölüm olur. Cana veya canlara yazık olur. Araba kazasında suçu sadece arabayı kullanan şoförde aramaksa basitçe gerçek suç ve suçluyu perdelemektir. Gerçek suçlu araba kazasında ölendir. Çünkü ölüler savunma yapamaz. Yapsa, yapmayı bilse ölmezdi.

Torpil patlayınca halka zararı büyük olur. Rüşvet alan da veren de aynı zamanda torpil yapan da yaptıran da bilmelidir ki, küçük kazançlar uğruna kaybolan vatandır, adalettir, gelecektir.

Bilginin birisi bir gün öğrencilerini çevresine toplamış, ders veriyormuş. Öğrencilerine şöyle bir soru sormuş; “Düşmanınız olan bir devleti askeri güç kullanmaksızın yok edeceksiniz ama hem sizin yaptığınız anlaşılmayacak hem de bu işten en yüksek kar sağlayacaksınız. Bu işi nasıl yaparsınız? Öğrencilerin içinden tonton bir öğrenci el kaldırarak söz istemiş. “ Çok kolay hocam demiş, o millette rüşvet ve torpili sevimli hale getiririm. Rüşvet ve torpil için “Bal tutan parmağını yalar” der normal hale getirim. Rüşvete hediye der sevimli hale getiririm normal hale getiririm. Sonrası kolay, devletin yönetim kademelerine rüşveti verebilenler geleceği için, kalite düşecek millet zulüm altında inim inim inleyecektir. Bu arada da namuslular ve onurlu insanlar yavaş yavaş onursuzlara yenileceği için ülkeyi onursuzlar ele geçirir, onlar birbirlerini yerken  ben de onların birbirlerini yemeleri için silah verir mallarını alırım. Sonuçta mallar bitince herkes birbirini yer, ülke dağılır. Benim bu durumda o ülkeyi bırakın saldırarak almayı halkı birbirine düşman olacağı için benim onlara sunacağım kölelik dahi o millete nimet sayılır demiş. Bilgin öğrencisinin detaylı ve akıllı cevabından ötürü çok hoşnut olmuş.