Toy oğlan ve züppe kız (2)

Bütün gün toy dediği çocuğu düşünmüştü. "Yakışıklı" diye düşündü. "Uzun boylu, gevelemesi bile hoştu. Ama nasıl konuştu benimle? Öyle salakça!" diye geçirdi aklından.

Savdı düşüncelerini ve işlerine koyuldu. Yoruluyordu işte bütün gün ama yine de çalışmalıydı. Kimse sorumluluklarının yükünü bilmiyordu. Birisine karşı bir davranışta bulunduğu zaman diğerkine belli etmeden kimsenin kalbini kırmamaya özen göstererek halletmeye çalışıyor, en azından iyi bir şeyler yapmaya çabalıyordu kendince.

Telefon çaldı. Açtı;

-"Efendim?"

-...

-"Aloo!"

-...

Kapattı telefonu. Bir de telefon sapıklarına ayıracak vakti hiç yoktu.

İşlerinin çoğunu halletmişti. Gerekli düzenlemeler gerekirse gün içinde onlar için vakit ayırır, işleri mümkün olduğunda ertelememeye dikkat ederek yapardı.

Kendine kahve molasıyla ödüllendirmeye karar verdi. Ufak ödüller verirdi. İşlerin aksamaması hem sevindirirdi hem de birlikte çalıştığı insanlarla muhabbet etme fırsatını yarattığı için de tüm çalışanlar aynı anda molasını yapmış olurlardı.

Kahveleri hazırladıktan sonra "-Kahveler hazır. Hadi çingene keyfi yapıyoruz." dedi.

Tek bayan oydu işyerinde ve alışmışlardı tüm iş arkadaşları. En genci kendisi olduğu için mi yoksa başka bir nedenle mi bilinmez çalışma arkadaşları "Bu işletmenin gülü!" derlerdi.

Kimi zaman yaramazlıklarıyla herkesi güldürürdü. Herşeyi tez halletmeye çalışması kimi zamanlarda olmayan şeyler yüzünden canının sıkılmasına neden olsa da yine de işini benimsemişti.

Herkes çıkmıştı. Yalnız kalmıştı akşam saatlerinde. Dükkanı o açmasına rağmen en son o çıkardı iş yerinden. Etrafı toparlayıp çıkacakken dükkanın önünde toy dediği sabah ki genci gördü. İlgilenmedi. Bakmamaya çabalıyordu.

Herşeyi toparlamıştı bir kaç dakika içinde. Gün sonu raporlarını alıp, dükkanı kilitleyip evine gidecekti.

Çantasından anahtarları çıkardı. Kilitlemek üzereyken yanına toy oğlan gelmişti.

-"Sabah için üzgünüm." dedi Toy oğlan.

-"Şimdi de özür dilemeye mi geldin?"

-"Hayır züppe kız. Senin de benden özür dilemen gerekir eğer özür dilersem."

-"Yapma yaa! Lütfen gider misin?"

-"Konuşmamımızın bir mahsuru olmaz sanırım."

-"Lütfen!"

-"Bak bir yere oturup kahve içelim en azından. Daha sonra görüşmek istemezsen inan ki bir daha hiç karşına çıkmayacağım."

-"Söz mü?"

-"İnan bana!"

-"Peki öncelikle dükkanı kilitlememe müsade et lütfen."

Yan tarafa çekildi. Dükkanı kilitledi züppe kız ve yan yana yürümeye başladılar. Toy oğlan içinden gülmekteydi. Çünkü kendini zafer kazanmış gibi hissediyordu.

NOT: Bu öykünün sonu gelir mi acep? :)

Sevgi ve saygılarımla...