Trafikte Zorbalar

Bu güne kadar hiç kaza yapmadım. 

Her ihtimali düşünerek hareket ettim, akan trafiğin içinde. 

Hep taviz verdim. 

Acele etmedim. 

Kızmadım. 

Beni geçen at arabasına bile gülümseyip el salladım. 

Arkamdan sıfır yanaşıp uzun kısa farlarla yol isteyenlerle, birkaç saniye sonra, hep yan yana geldim kırmızı ışıkta. 

Yanımdan iki katım bir süratle geçen birisini trafik polisi durdurup ceza keserken, hep 20 km. öne geçtim. 

Arkadaşlarım, kafa çekip eğlendiler. Ben özel şoförlük yaptım. 

Trafikte o kadar çok zorba var ki. 

Direksiyona geçince hayvanlaşıyorlar. 

Kimisi kendine, kimisi aracına güveniyor. 

Çoğunluklada hata yapıyorlar. 

Birçok kaza sonunda da, üzücü olaylar meydana geliyor. 

* 

Kendini şoför zanneden zorbalar, sinyal kullanmıyorlar. 

Sollama kuralları önemli değil. 

Herkesi dövebileceklerini zannediyorlar. 

Küfürbazlar. 

İtlik okulunda okumuşlar. 

Diğer araçları sıkıştırıyorlar. 

Ne insana nede hayvanlara saygıları var. 

* 

“Ben tavuk gibi canlılara fren basmam. Ezer geçerim” demekten hoşlanıyorlar. 

Birçoğu da aciz bir hayvanın üstüne direksiyon kırmaktan zevk alıyorlar. 

Eskişehir’de kırmızı ışıkta durdum. Arkamdan gelen otobüsten inenler bana saldırdılar. Kapıları açtım. Sessiz bekledim. Tepki vermeyince dayaktan kurtuldum. Arabamın kaportasını tekmeleyip yamulttular. 

Niye mi? 

Otobüs, bir futbol takımının fanatik seyircilerini taşıyormuş. Takımları yenilmiş. Benden öfkelerini çıkarmak istediler. 

Otobüsün içi dışı zorba olmuş. 

Yırttık. Ancak çokta korktuk. 

Kırmızı ışıkta durmakla suç işledik. 

* 

Sabah okula gidiyorum. Yolun hız sınırı 50 km. Tek yönlü yol. Arkamdan birisi yol istedi. Sağa çekildim. Adam yanımdan geçerken aracıyla bana yaklaştı. Bana bakarak, elini salladı, beni tehdit etti. Ben, tebessüm ederek baktım sadece. 

Ben aracın plakasını biliyorum. Yanındaki bayanın yanında, erkek (!) olduğunu ispatladı adam. Kırmızı ışıkta durunca, ben arkasına yanaştım. 

Bana söyledikleri, o kişiye kâr kaldı. 

Peşine düşüp, durduğu yerde kavga edebilirdim. 

Ben hamam böcekleriyle kavga etmem. 

* 

Arkamdan gelenler yol istediğinde veririm. Yanımdan geçen sürücü selam verirse sevinirim. Doğrusuda bu. 

Bazen dar bir yolda kamyonlara yol veririm. Yanımdan geçen kamyoncu arkadaşın selamı bana bir ödüldür. 

* 

Çanakkale’ye gidiyorum. Kepez Güzel Sanatlar Lisesi’nin önündeki kavşakta, kırmızı ışıkta durdum. Birde baktım, bir taksi takla atarak bana doğru geliyor. Geldi, geldi. Işıkların olduğu direğe bir patlattı. Direkteki bütün ışıklar benim aracın önüne indi. Direğe çarpan aracın, arka tekerlekleri koptu. Yola 90 derece bir durumda durdu. 

Kırmızı ışıkta geçmeye çalışan taksiye, tali yoldan çıkan taksi vurmuştu. 

Tali yoldan çıkan arkadaş haklıydı. 

Yakın mesafedeki kahvede oturanlar, kaza yerine toplandılar. 

“Geçmiş olsun” faslından sonra, kırmızı ışıkta geçen suçlu sürücü, elleri cebinde bir kabadayı edasıyla, diğer sürücüye söylendi. 

“Biraz daha bekleyemedin. Bekleseydim geçecektim.” 

Adama bak! 

“Hem suçlu, hem güçlü.” 

Ukala. 

Terbiyesiz. 

Densiz. 

Akıllı sürücü, sesini yükseltmeden şöyle dedi. 

“Beyefendi, sonradan pişman olacağın sözler söyleme.” 

Bundan daha iyi cevap olur mu? 

Suçlusun. 

“Özür dilerim” desene. Adam zorba. 

Hakkını verecek, itliğin ve çakallığın. 

Kaza yerindeki seyircilerin öfkesiyle de karşılaşan cangoloz, birden sesini kesti. 

* 

Ah! Yeri geldiğinde, sesimizi bir kesebilsek. 

Haksız olduğumuz konularda, bir susabilsek. 

Yolda yaya gidenle, bir araç içinde gidenin eşit olduğunu anlayabilsek. 

Birbirimize hoşgörülü olabilsek. 

Her şeyin merkezinde, insanın olduğunu idrak edebilsek. 

* 

Her gün onlarca kaza. 

Ölen, sakat kalan insanlar. 

Yaya kaldırımlarının bile emniyeti yok. 

Adamın birisine; ”uçak kazasında öleceksin” demişler. 

Hiç uçağa binmemiş adam. Tepesine, uçak düşmüş. 

* 

Trafikte zorbalar ve zorbalıklar bitmedikçe, işimiz çok zor. 

“Kazasız” günler dilerim herkese. 

13.01.2011/KEPEZ