Travma

An sızı.
An parça parça.
An dağınık.
ve kalan.
yarım…

Müthiş bir travmaydın!
Beynimin her iki yarımküresini felç eden.
Gözlerimin sorgu odasında tüm hücrelerim.
Sözcüklerimin uzantısı kısalıyor
Yorgun ve üzüntülü iklimlerdeyim.
Yokluğun kasvetli bir bulut
bir örümcek ağı
uzayarak kısalan
varlığın mahvoluş,
yokoluş,
susuş döngüsü..

Gökyüzü yüzümde parçalandı
Vücudumdan ayrı ağrıyor bileklerim.
Adi bir ihanet, kapımın tokmağını arşınlayan
O güne ait yudumlanan alkol
ve tek bir gül anlattığın…
Karanlığın gölgesini aydınlattı günahkar ellerin
ve biliyorum maskeni her sabah güneşe astığını.

Işığı kırıyor yutkunduğum ses.
Kaos saçlarımın kıvrımı.
Kocaman bir sıfır çizmişsin hayatıma,
Başladığım noktanın üstünde yürümekteyim.

Yükselen bir alçaklık seramonisi içinde
Yengeç yürüyüşlü bir martısın sen!

Ayaklarımla itiyorum yeni bir günü,
Ölümcül bir hastalığı iter gibi.
Uyumak-uyanmak arası geçtiğim yol,
Bildiğim hep şerit ihlali yaptığım…

Petek Sinem Dulun