Tuhaf bir ziyaret

Birkac yil onceydi. Birlikte calistigim bir 'kucugumu' aramis, not birakmistim. Sekreteri once kim oldugumu sormus, sonra 'yoklar...' demisti. Numarami biraktim. Aramadi. Davranisini 'Tuhaf..." bulmustum.

Sonralari duydum. 'Tuhaf' bir sekilde emekli olmus...

***

Birlikte calistigim bir arkadasimi aradim.

Amacim tebrik etmek!

Numarami biraktim.

Geri aramadi.

Gencliginde 'delikanli' yapisi olan bir arkadasdi.

Davranisi tuhafima gitmisti...

***

Resmi bir yazi istedim. Yetkililerden.

Hem dilekce, hem de dost mektubu ile.

Tuhaf, tuhaf tepkiler aldim.

Istedigim yazi da gelmedi.

Bir tuhaf oldum...

***

Gecenlerde bir mesaj!

- "Siz O subaysiniz. Askerleri...."

Kulaktan dolma sozlerle sizi yargilamaya calisan, nedense gorevdeyken sizi 'haz' etmemis bir kucugunuz!...

Isimsiz mesaji tuhafti...

***


Iki Emekli Orgenerali yaka-paca tutuklayip goturduler.

Insana saygi olmasa, kuruma saygili olur, karakola-savciliga davet ederdiniz!

Oyle yapmadilar.

Tuhaf bir sekilde iceri tiktilar!...

***

Bu emekli orgenerallerin gorevdeki arkadaslari -omurleri neredeyse birlikte gecmis.- mapushanedeki arkadaslarini ziyaret etmeyi birakin, bir mektup gondermeye bile usendiler!...

Tuhafima gitmisti.

Ama, anlamistim.

"Korkak" bir ulkenin, "Korkan" insanlari olmustuk.

Herseyden, herkesten cekiniyorduk.

Merhaba, demekten,

Nasilsin, diye sormaktan,

Bir ihtiyacin var mi, diye gonul almaktan...

Urkuyorduk...

***

Haftalar, aylar sonra.

Bu 'resmi' ziyaret bana da 'tuhaf' geldi...