Tükeniyor ve Tüketiyoruz…

Günler, geceler çabucak geçiyor ve ne günlerden ne de gecelerden bir şey anlamıyoruz deniyor son günlerde…

Hayattan tat almak nedir sizce?

Hayatı doya doya yaşamak mı yoksa hayatı dolu yaşamak mı?

Her an her saniye değerlidir yaşamayı bilene. Her şeyi tükettiğimiz şu dünyada, ömürlerin tükenmesi yadırganmamalı. Her an değerlidir dediğim gibi. Hayatı doyasıya değil, dolu ve doğru yaşamayı tercih etmeli.

Yaşantı düzgün olursa, hayata da doyulur. Ölümü düşünmeden yaşıyoruz çoğu zaman. Bu yüzden çocuk istismarları, masumiyetini yaşamadan, hasta zihniyetler tarafından vahşice katlediliyor. Bu ölümler aileleri acılara mahkûm edip tüketiyor.

Dünya öyle bir hal aldı ki insanlığı giderken görüyoruz ama bir şey yapmayıp arkasından bakıyoruz.

Hayvanlara yapılan zulme sesimizi yükseltiyoruz, nefesimiz tükeniyor. Çünkü sesimizi duyan yok.

15 Temmuz’da olduğu gibi herkes sokağa dökülse cumhurbaşkanımızın önderliğinde,

Ne çocuklar ölür ne de hayvanlara eziyet edilir. Kadınlara şiddet durur.

Yani giden insanlığı yolundan geri döndürürüz elbirliğiyle.

Unutuldukça ölüm bile tükeniyor. Ölümü düşünerek yaşasak bunca kötülük olmazdı. Çocuklarımıza her canın kıymetli olduğunu, canlılara karşı nasıl davranılması gerektiğini, onlara karşı merhametli olmasını öğretilirse daha bilinçli bir birey olarak yetişirler.

Hastalıklı zihinler yetiştirmiş olmayız böylece. Canlılara zarar verildiği takdirde Allah

Katında başlarına neler geleceğini bilmeli bir çocuk.

Eğer, dini inancı kuvvetli anne baba isek Kuran’da bulunan cehennem ayetlerini

Okumalıyız, onların da dini inancını kuvvetlendirmiş olalım.

Yüce Allah’ın bizlere bahşetmiş olduğu en güzel nimetlerden bir tanesi de sevgidir. Sevgimizi hak edene veremiyoruz çoğu zaman maalesef. Hak edene az, hak etmeyene çok sevgi veriyoruz.

Dengeyi nasıl sağlayabiliriz…

Karşı cinse 6 -7 ay tanıma süresi vermeliyiz.

İllaki bir yanlışını görürüz veya güvenilir bir insan olduğunu anlayabiliriz bu zaman zarfı içerisinde.

Sevgi kolay bulunmuyor. Yanlış insan, sevgimizi ve bizi tüketir.

Ne tüketelim ne de tükenelim.

Rukiye Türeyen!