Tüm "AŞK " şiir ve güftelerini yaşayabilen şanslı azınlığa ithaf edilen bir yazı!!!

Söylenmemiş şarkılarınız, şiirleriniz oldu mu sizin hiç ???

Benim oldu...

Hani ne zaman aşkı içimizde hissetsek şarkılar, şiirler daha bir anlamlı olur ya bizim için ....
Daha bir kendimizi buluruz, sanki biz yazmışızdır o güfteleri içimizin derinliklerinde diplerinde yaşar ve hissederiz...

Söylediklerimiz kadar söyleyemediğimiz şarkılar ve şiirler vardır birde; natamam aşklarımızda dilimiz varıpda söyleyememişizdir. Kalmıştır asılı sözler öylesine , anlamlıdır anlamlı olmasına ama anlam içinizdeki ezikliği gidermez.
Ezik ve yarımdır içiniz. "Ben söyleyebilmeliydim" dersiniz ama maalesef bitmiştir. Söyleyemezsiniz ait olmaz size o şarkılar, şiirler.

Böyle bir şey galiba "yaşamak" ...
"Yaşamak" sanırım birazda kendimize oluşturduğumuz bir fon; müzik, şiir ve şarkılardan. Hiç söylenmeyecek ve birde söylene söylene anlam kaybına uğramış olanlardan ....

Yine de diyorum ki galiba yaşamak güzel ne kadar kıyıcı ezik ve yarım kalan anlar olsada hayatımızda........

Bugün umudumu tüketmiş olsamda ve bugün söylediklerimden çok söyleyemediğim mısralar takılı kalmış olsada aklımın ucunda yine de "şükür" diyorum. Bir kalbim var en azından doğru, dürüst ve çarpan.....

Kendinden kaçarak, korkakça ürkekçe ve çifte kişilikler altına sığınarak yaşayan fanilerden olmadım galiba hiç. Sevdalarımda coşkulu, cesur ve dürüst oldu, mert oldu ...

Ne kadar sonunda yarım kalmış olsada hepsi, "ben" yaşadım sahte benler değil, uyduruk dünyalarda ve yalanlarlada değil kendi gerçekliğimde hissettim hepsini...

Şimdi diyorum evet hiç söyleyemediğim sözler oldu kendim için ...
Özlemini çekiyorum bu sözleri yaşayamamış olmanın .....

Ama yaşadıklarımda onlar da "benim" zaten !!!!

Varsın yarım kalsın "ben" olabileyim de ...

Sevgili dostlarım satırlarıma hiç söyleyemediğim şiirlerden biriyle son vermek istiyorum ve diliyorum; bu sözleri beyninde ve kalbinde dürüstçe hissedebilecek, sözlerin anlamını yaşayacak bir kaçınızın olmasını içinizden ....

Ve bu şiir o mert ve koca kalpli insanlara benden gitsin !!!

Sevgilerimle

DESEM Kİ

Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.

Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!

Desem ki...
İnan bana sevgilim inan,
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.

Cahit Sıtkı Tarancı