Tüm dünya size karşıdır...Aylardan ise Kasım...

Size de olmuş mudur?

Hani son bir kaç ayda  ağlamak istediğiniz halde defalarca tutmuşsunuzdur kendinizi ...  Gözleriniz sık sık dolduğu, acı burnunuzun ucuna kadar  dayandığı halde yutkunmuşsunuzdur... Ya işyerinizdesinizdir... ya kızınızın yanında olmaz... yada erimenin vakti değildir...

Sonra...  Bir Cuma gecesi,  arkadaş toplantısından eve dönerken, arabayı bir taksi şoförü ustalığıyla park ettikten sonra -yalnızlık  her alanda ustalaştıryor- apartmanın bahçesinde sarı, bakır, kahverengi yapraklara basarsınız yumuşacık... Bütün dünya size karşıdır... Aylardan ise Kasım... Başınızı kaldırdığınızda irili ufaklı  pırlantalarla süslü berrak bir gökyüzü ve  etrafındaki her şeyi silikleştiren, yatay,beyaz, ışıltılı bir  karpuz dilimi görürsünüz... Sizi ağlamaya, kendinizi bırakmaya davet eden bir "yarımay"dır bu... Birdenbire sessizce ağlamaya başlarsınız... Sonra hıçkırıklarınız sizi sarsar... Küçülür...küçülür...küçülürsünüz... Bir banka çökersiniz... Yeryüzündeki gerçek boyutunuza ulaşmış, bir toplu iğne ucu kadar olmuşsunuzdur  artık...  Yaşamdaki tüm iddialarınızdan vazgeçtiğiniz bu anda beklediğiniz tek şey bir mucizedir...