Tüm gidenlere

"Hiçbir şey" kalsam şimdi.

Sus olsam,

Uyuşsam.

Kendini kaybetmiş hücrelerimde dursa zaman.

Bu güz dönümü,

Yakmasam içimdeki kuru dalları,

bir kibritlik su olsam.

Hiçkimseliğimde duraklasam biraz.

Göz görmese eziyetini hilekarlığın ve benciliğin.

Duymasa kulaklarım çığlıklarını annelerin.

Donsam,

buz olsam...

Bu,

dağılmış hayatlarla el ele yürüyen

bu,

tebessümlerime suçlu gölgeler indiren

ve bir ağlamaktır gelip, bir daha geçmeyen varlığımla

ne olsam?

Ne olsam da bu denli acı-masam?

Nil ALAZ bu blog'u önerdi.

Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

kategoriden rastgele blog getir

Yorumlar (2)

"Hiç bir şey kalsam" diyebilmek "her şey olmanın" ilk adımıdır belki de... Çinlilerin dediği gibi bin yıllık yolculukları başlatan o ilk adım gibi... Bu özgün ve değerli paylaşımınıza da içten teşekkür ve selamlarımla...

Ersin Kabaoglu

21.12.2011 16:41

Cevap :: Ben teşekkür ederim.İfadesizliğe gömülmemek dileğiyle... 05.01.2012 17:50

O acıyı hiç unutmasak daha iyi değil mi. Acıya katlansak ve unutmasak...

Adil Serkan SATI

26.11.2011 15:58

Cevap :: İnsanın ruh sağlığının kaldıramayacağı ıkadar çok şey yaşıyoruz bu ülkede. Bazen duymamak ve görmemek istiyor insan; dengede kalabilmek için... 29.11.2011 13:08