- Kategori
- Şiir
- Okunma Sayısı
- 205
Tüm gidenlere

"Hiçbir şey" kalsam şimdi.
Sus olsam,
Uyuşsam.
Kendini kaybetmiş hücrelerimde dursa zaman.
Bu güz dönümü,
Yakmasam içimdeki kuru dalları,
bir kibritlik su olsam.
Hiçkimseliğimde duraklasam biraz.
Göz görmese eziyetini hilekarlığın ve benciliğin.
Duymasa kulaklarım çığlıklarını annelerin.
Donsam,
buz olsam...
Bu,
dağılmış hayatlarla el ele yürüyen
bu,
tebessümlerime suçlu gölgeler indiren
ve bir ağlamaktır gelip, bir daha geçmeyen varlığımla
ne olsam?
Ne olsam da bu denli acı-masam?
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

"Hiç bir şey kalsam" diyebilmek "her şey olmanın" ilk adımıdır belki de... Çinlilerin dediği gibi bin yıllık yolculukları başlatan o ilk adım gibi... Bu özgün ve değerli paylaşımınıza da içten teşekkür ve selamlarımla...
Ersin Kabaoglu 21.12.2011 16:41- Cevap :
- Ben teşekkür ederim.İfadesizliğe gömülmemek dileğiyle... 05.01.2012 17:50
O acıyı hiç unutmasak daha iyi değil mi. Acıya katlansak ve unutmasak...
Adil Serkan SATI 26.11.2011 15:58- Cevap :
- İnsanın ruh sağlığının kaldıramayacağı ıkadar çok şey yaşıyoruz bu ülkede. Bazen duymamak ve görmemek istiyor insan; dengede kalabilmek için... 29.11.2011 13:08