Tüm Sevmeyi Bilemeyenler....

Sevdiğim, bir tanem, canım artık yeter ne dersin?

Gel kendine ve bana bir iyilik yap son kez olsun...

Sana kul köle olan duygularm artık yoruldu isyanlarda...

Sahibi sensin gel canım, gel biricik aşkım...

Özgür bırak azad et artık, duygularımızı...

Et ki, giderken huzur bulayım bu özgürlük yolunda....

Huzur bulayım ki sevgi yolunda gönül rahatlığıyla ilerleyebileyim...

Seninle paylaşamadıklarım için pişmanlık duymayayım...

PAYLAŞTIKLARIMI GÖNÜL HİZMETİMİN BEDELİ OLARAK KAR YAPABİLDİĞİM...

Geleceğim için yatırım sanayım...

Hep bir umudum oldu benim...

Kapı deliğinden sızan ışık kadar...

Kapılar kapalıydı belki, hiç bir zaman aralanmayacak...

Kapanan kapı benim...

Nerden bilebilirdim, sızan ışıkların senin yüreğini yansıtan yansımaların...

Kapı benim kapı deliği benim...

Sızanlar benim...

Şimdi kaybolmuş yüreklerimizi arıyoruz başka sevdalarda...

Yürek bizim ama sevdaların şekli başka...

Hadi canım artık hadi bir tanem...

Tek tanem azad et artık hayellerimi ve beni...


Nietzsche'nin sevgilisi Lou Salomeye gönderdiği bir mektubundan alınmış dizeler geldi aklıma...

Denizleri seviyorsan, dalgalarıda seveceksin.
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin.
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
Korkarak yaşıyorsan, yanlızca hayatı seyredeceksin.

Sevdam koca bir denizdi, her yüreğime girdiğinde dalgalanan... Bu dalgalanmalarla sevdim ben seni...
Kimse öğretmedi bana sevmeyi... Ben sevmeyi sende öğrendim.... Öğrendiklerimle sevdim ben seni...
Uçmayı seviyordum birlikteyken uçabilirdim de.... Yürekten düşmeyi öğretseydin... Düşerken sevmemeyi...