Tuna'nın Defterinden 3

Hayırsızlar

Yeni neslin yolsuzlarıyız… Kayıp şehirlere sadece göz atarız.

İşimiz yürümek hep, hep… Daha fazla…

Yorulmak günü birlik…

Yürürüz yollarınızda, sahip olduğunuz biz değiliz yalnız şehriniz.

Bizse, bense, bir şeye sahip olamayız cümlelerden başka.

Çok konuşuruz sadece. Yollarla konuşuruz.

Beni anlatır maddenin soğukluğu.

Çelikle tuğlanın birleştiği erişilemez yükseklikteki o binalar.

Yolun yanlış tarafında seyahat etmeyi seçtik.

Terbiyesizliği biz bulduk.

Meleklerin şehrinde yılan, akıllılar arasında deli, uygarlar arasında asi olduk biz.

Gençtik hep genç, birer yelkenle rüzgâra göre yolumuza koyulduk.

Kızılderili baltalarımız cebimizde kuralsızlığımızı mühürledi gözünüzde.

Birer sıradan insan, belki anlaşılmayan, her insan için 2. kişiyiz.

Daha fazlası için uğraşamayız… Yapamam…

Ne zaman sizin oralara rastlasak yanımıza yola düştünüz, muhabbet etmek istediniz.

Ve ne zaman muhabbetten kafanızı kaldırıp, güneşin, rüzgarın, mükemmel aşk sarhoşluğunun sizi cezbettiğini fark etseniz...

Siz geri dönmek istediniz.

Her şeyi şehirlerde o cansız binaların arasında sizinle olsun istediniz.

Olamazdık, olmadık, olamadım.

İşte bu yüzden, hep yolsuz, hep kibirli, hep yalnız ve hep 2. kişiydik.

Size bıraktığımız tek hatıra yağmurlardı. Onlara benzettiniz bizi.

Zamansız gelişlerimizi, delice istediğimiz gibi olmamızı, bilinçsiz yüksekten düşüşümüzü.

Ve bu yüzden siz yağmurda yürümeye bayılırsınız.

Bu yürüyüş romantizmden çok gerçeğe kaçıştır. Ve maalesef bu yağmurlar bizim için sadece kısa bir molanın habercisidir.

Tuna Demirel

Not: Burada bir sayfa açmaya üşenen, üşengeç oğlumdan satırlar... Zaman zaman sizinle paylaştığım...:))