Tür değiştirmek ister miydiniz?

İnsan dediğin arada türünü değiştirebilmeli. Her gün aynı bedenle uyanmak demek, aynı kıyafetle dolaşmak gibi bir şey. ‘Cinsiyet’ demiyorum, dikkatinizi çekerim. Tür aynı olduktan sonra, erkek ya da kadın olmuşsun pek fark etmez. Biraz toplumdaki statün değişir, zevklerin farklı renklerini görürsün filan. Sonra? Yine aynı türsün. Aynı şekilde konuşuyor, yıkanıyor, çalışıyor, uyuyorsun vs vs vs.

Fakat tür değişimi öyle böyle değil!

Düşünün: Yemyeşil kırlarda, olağanüstü güzellikte otlarla dolu bir çayırdasınız. Sabah çiy   i, yaprakların üzerinde tomurcuk tomurcuk ışıldıyor. Hepsi taptaze, hepsi filiz yeşili. İşte tam o anda, kocaman dilini çıkartıp, şöyle hepsini birden sarmalayarak ağzına alıverecek bir inek olsan, ne büyük bir zevk olurdu! Uff!*

Eğer paraşütçü değilseniz yahut da sık sık uçakla seyahat etmiyorsanız, şehrinizin ya da yaşadığınız yerin kuş bakışı görünümünü bilemezsiniz. Hatta öyle olsa bile, bir kuşun özgürlüğü ile bunu yapmanız olanaksızdır. Paraşütle atlanabilecek yerler belli, uçağın kalkacağı ineceği yerler sabit. Oysa bir güvercin olduğunuzu veya bir kumru olduğunuzu düşünsenize. Beden küçük, minnacık alanlardan bile havalanabilme şansınız var ve istediğiniz noktaya iniş yapabilirsiniz. Üstelik her nesneye veya manzaraya istediğiniz kadar ve istediğiniz yakınlıktan odaklanabilirsiniz. Süper olmaz mıydı? Vauvv!*

Sonra deniz dibi ile ilgili ne biliyoruz ki? Hani bilim adamlarının bize sundukları kadarını görüyor, okuyoruz. Ya o olağanüstü denizaltı fotoğraflarına siz de hayran olmuyor musunuz? Tanrım! Birileri fotoğraflayacak, araştıracak da biz de nasipleneceğiz. Peh! Onların paşa gönlünü beklemeye ne gerek? Atla denize, değiştir türünü, oluver bir kalamar. Sonra seyreyle gözüm deryayı... Piuuuvv!! *

Peki ya solucanlar, karıncalar, arılar?... Öyle çok değişim yapılabilecek tür var ki hangisine öncelik tanıyacağımı bile şaşırıyorum. Hakikaten, o solucanların toprak içindeki delikleri, o süzülüşleri; karıncaların yer altı mahzenleri, arıların çiçek polenlerini taşıması, bal yapım aşamaları… Amanın! *

Hem bu bir çeşit empati yapmamızı da sağlamaz mı? Örneğin vahşi doğada bir aslan olduk diyelim. Tam dişi aslanla sarmaş dolaş olacağımız sıra, tuhaf aletlerle karşımıza çıkıp, gözlerimizi kör edecek bir ışıkla üstümüze gelen iki bacaklı, haki renk kıyafetli canavarların bizi ne kadar da sinir ettiğini, gerdiğini, dişi aslanla aramızdaki tüm romantizmin içine ettiğini daha kolay anlamaz mıydık? Anlardık elbette…

Eşek olmadan, eşeğin halinden kim anlayabilir ki! Gerçek eşeklerden söz ediyorum. Dürttüğün halde ilerlemeyen, tekmelediğin halde uyanmayan eşeklerden değil; bildiğin eşek; arkadaşım eş, arkadaşım şek, arkadaşım eşşek’ten(!)

İnsanın hem kendi türüne hem var olan –canlı cansız- her varlığa yaptıklarını düşününce, bir lağım faresi masumluğu ne yüce, ne asildir!...

Ve elimde bir sihirli değneğim olsa, önce sokak köpeklerini zehirleyenleri… Ardından kişisel gerekçeleri nedeniyle ev hayvanını iğdiş eden beyinsizleri… Sadece keyif olsun diye av yapanları… Köprü yapmak veya bilmem ne binaları dikmek maksatlı arazi açmak için binlerce, hatta milyonlarca bitki, yeşil, mikro-organizmayı katleden rezillerin türlerini değiştirir, tersine çevirirdim hayatlarını. Görsünler ebelerinin örekesini, pardon, görsünler empatinin gücünü diye…

*: İnsan, kendi türünü bile yiyebilen(!) tuhaf bir canlıdır. Tür değiştirdiğimiz an ve yere bu manada çok dikkat etmek gerekir(!)

Notum-1: Öreke, yün eğirmekte kullanılan bir alettir, küfür değildir. Ebe ise, doğum hemşiresi anlamının yanı sıra Anadolu’da anneanne veya babaanne anlamına gelen sözcüktür. Hani küfür sanabilecekler için bilgi(!)

Notum-2: Tür değiştirme imkanınız olsaydı, hangi tür olmak isterdiniz?  MB yazarlarından bir tek yeşilsoğan dostumuzun palmiye ağacı olmak istediğini biliyorum. Ya sizler?