Türk-Azeri sorunu

Baştan belirteyim, bu yazı üzerine çok çalışılmış bir yazı değildir; amacım sadece fikirlerimi açıklamak ve baskın medyaya alternatif bir düşünce yaratmak.

Ermenistan-Türkiye maçına Abdullah Gül'ün gitmesinden sonra Türkiye ile Ermenistan arasındaki ilişkiler sıcaklaştı ve Amerikan Başkanı Barack Obama da Türkiye ziyaretinde iki ülkeyi aynı masaya oturtarak sorunları aralarında çözmeleri gerektiğini ifade etti. Obama'nın ''Siz bir işi halledemiyorsunuz, bırakın biz çözeceğiz.'' gibi bir yaklaşıma sahip olmaması sevindirici. İstanbul'da düzenlenen Medeniyetler Buluşması toplantısına Ermeniler de davet edildi ve Karabağ sorunundan dolayı Ermenilerle sorunlu olan Azeriler de bu durumdan alınarak toplantıya katılmamayı tercih ettiler.

Baskın medyamızın buna karşılık düşündüğü son derece yanlış bir fikirdir. Bazı siyasi partilerimizin de desteklediği bu fikre göre Azeriler kardeşimizdir, onları kırmamak gerekir, vesaire vesaire... Ciddi olalım! Böyle sığ düşüncelerle dış politika yürütülmez. İngilizler'in çok önemli bir düşüncesi vardır. ''İngilizler'in ebedi dostları veya ezeli düşmanları yoktur.'' denilir. Uluslararası siyaset bu prensipten yola çıkılarak inşa edilir ve öyle olmalıdır da. Ne Azeriler ebedi dostumuzdur, ne de Ermeniler ezeli düşmanımızdır.

Baskın medyamıza göre ''kardeşimiz'' olan Azeriler'in Türkiye için yaptıklarına bakalım:

Azeriler Sözde Ermeni Soykırımı karşısında Türkiye'nin yanında ses çıkarmamışlardır, sessiz kalmayı tercih etmişlerdir.

ASALA terör örgütü diplomatlarımızı katlederken bu kardeşlerimizin yine sesleri çıkmamıştır.

PKK terörüne karşı bu kardeşlerimizin yine sesleri çıkmamıştır.

Bu kardeşler Kıbrıs Davası'nda da Türkiye'nin yanında olmamışlardır, bir ara KKTC'ye direkt uçuş başlatmayı düşünmüşler ama ondan da vazgeçmişlerdir.

Kardeş Azeriler doğalgazı da Türkiye'ye normal tarife üzerinden satmaktadırlar.

Şimdi bu kardeşimiz olduğunu iddia eden ülke Eurovision'da Türkiye'ye sıfır puan vermekle tehdit ediyor. ''Vermezseniz namertsiniz!'' diyorum ben de. Türkiye dış politikadaki en önemli engellerinden birini aşmaya yaklaşmışken bunu kardeş olduğunu iddia eden birileri yüzünden harcamaya niyetli değildir, böyle olacaksa da vay halimize.

Dış politikada böyle ezikçe düşünmekten kurtulalım, kendi işimize kendimiz bakalım...