Türk Milleti'nin Cumhuriyet Bayramı kutlu olsun ve ilelebet yaşasın

Her sabah ve her an olduğu gibi besmele ile, dua ile, dileklerimle, içimdeki bitmez tükenmez sevgimle, sarsılmaz sabrımla, daha da sayamayacağım ulvi duygularımla bu sabah da çıktım evimden.

Kutlayacağımız en büyük bayramımız olan Cumhuriyet Bayramı'mızın törenlerini izlemek ve görevimi ifa etmek için okuluma doğru yol alıyordum.  Evden birkaç adım atmıştım ki, elinde bayrak olduğu halde, annesiyle birlikte neşeli adımlarla okuluna doğru yürüyen bir ilkokul öğrencisini görüp, bir süre izledim. Bayrak ne kadar da güzeldi; o çocuğun elinde çok daha güzeldi... Türk Milleti'nin bayrağı da vatanı gibi güzeldir; hele de bir çocuğun elinde... Eskişehir'de hava güneşliydi, ama ısıtmayan bir güneşti bu... Hava soğuk değildi... Adımlarımı hızlandırıp yetiştim eli bayraklı çocuğa:

-Kutlu olsun Cumhuriyet Bayramın...  Bayrağın çok güzel, çok yakışmış sana...

Çocuk sevinç ve mutluluk yüklü duygularla teşekkür etti bana... Annesinin uyarısı ile, çocuk da benim bayramımı kutladı...

Dördüncü sınıftaymış... Milli Zafer İlkokulu'nda okuyormuş... "Okuyup ne olmayı hedefliyorsun" diye sordum çocuğa. O da bana: "Ana sınıfı öğretmeni olacağım" dedi. Ben de ona  şunları söyledim: "Öğretmen de olursun, komutan da, polis de, vali de ve hatta başbakan bile olursun; bunlar kolay. Sen Atatürk ol; o en zoru, sen onu başar."

Atatürk olmak; milletini seven olmak, bir ideal insanı olmak...

Zaten o, elindeki bayrakla çoktan Atatürk olmuştu... Sonra "Cumhuriyet" dedim, kendi kendime... Cevapladım: "Cumhuriyet elinde bayrak olduğu halde annesiyle birlikte yürüyen çocuk demektir" dedim.

Durağa doğru hızlı adımlarla ilerlerken elinde bayrak olan başka çocuklar, anneler ve babalar gördüm...

Cumhuriyet işte buydu; elindeki bayrak ve Atatürk resimleriyle, anne ve babalarıyla; dede ve nineleriyle; abla, ağabey ve kardeşleriyle yürüyen çocuklardı...

Cumhuriyet gülen; gülebilen çocuklardı...

Çocuk vatandı...

Çocuk bayraktı...

Çocuk Cumhuriyet'ti...

Cumhuriyet bizdik, hepimizdik...

Kimsesizlerin kümsesidir Cumhuriyet...

Kimsesizler hep okudular Cumhuriyet Okullarında...

Çalıştılar hep fabrikalarında, bankalarında, tersanelerinde, tarlalarında, bağ ve bahçelerinde...

Bizimdi hepsi... Etibank, Sümerbank, Demirbank, Oyakbank... bankalaraın hepsi. Neredeyse elin oldu hepsi bir çırpıda... Her sabah ne güzel bir sesti o: "Bugün 29 Ekim 2013 Salı. Demirbank iyi günler diler."  Şimdi yok; o güzel sesler yok... Kartlar, krediler ve icralar var; hemen hepsi de yabancıların olan bankalardan...

Fabrikalar, bağlar, bahçeler de artık tek tek çıkıp gidiyor Türk Milleti'nin elinden...

Cumhuriyet ekonomi idi...

Kazma ile, kürek ile, balyoz ile yapılan tren yolu tünelleriydi...

Cumhuriyet, bütün problemlerin çözülmesiydi...

"İçimizde öyle bir başarma arzusu vardı ki, dünyanın bütün problemlerini çözebileceğimize inanıyorduk. Bununla da kalmıyorduk, o problemleri çözünce yeni problemler üretip , onları da çözmeyi hedefliyorduk." (Cahit Arf)

"Eğer karnemize zayıf getirirsek, Cumhuriyet'in de zayıflayacağından korkuyorduk." (Atilla İlhan)

"Gençler, bizim çektiklerimizi çekmemek ve bu halka çektirmemek için, siz de Atatürk'ü unutmayınız. Mustafa Kemal bizimdi. Atatürk sizindir."  (Falih Rıfkı Atay)

Tel tel dökülmekteyiz; fakiriz, idealsiz, ümitsiz bir haldeyiz...

Aileler parçalı ve korumasız... Gençlerin çoğu sigara içer halde ve argo ile karışık bozuk bir Türkçe ile konuşmakta...  Alkole, sigaraya ve sözde aşka erken yaşlarda başlanmakta... Ziyan olmakta gençler... Ziyan olan her çocuk; her genç, her yurttaş vatanın ziyan olmasıdır...

Kimsesizlerin kimsesi olan Cumhuriyet'in, kimsesizlerinden; "Cumhuriyet yıkılacak" diyenler de var, ne acı ki...

Cumhuriyet yıkılmaz!.. Cumhuriyet bir idealdir... Hayatta kalabilen tek bir kişinin gönlünde yaşar... Almanya'da, Fransa'da, Japonya'da, Çin'de yaşar...  Her yerde Türkler var... Türkler Cumhuriyetlerini severler... Ferhat'ın Şirin'i sevdiği gibi... Cumhuriyet yıkılmaz, Atatürk bitirilemez; ama bu mübarek vatan düşmana teslim edilir; böyle giderse, Allah korusun...

Endülüs yok; ama Endülüs gönüllerde yaşıyor... Endülüs de idealdi... İdealler yok edilemez...

Marmaray da açıldı bugün, ne güzel!..

Türk Milleti'ne, insanlığa hayırlı olsun...

En güzel evleri yapan da güzel insandır... En güzel resimleri yapan da, en iyi şiirleri yazan da; ekinin en hasını yetiştiren de...

Ama en güzel insan gönüller yapan, gönüller kazanan insandır...

Yunus Emre'ydi biri...

Hacı Bayram Veli'ydi biri de...

Atatürk'tü, O'nun kurduğu Cumhuriyet'ti  gönüllerde taht olan...

Köylerdeki okullar...

Her vilayetteki fabrikalar...

Mutlu, huzurlu koca bir millet...

İlelebet yaşayacak olan Cumhuriyet idealimizle, gönüller kazanalım yeniden... Her zaman çalışkan, seven, bir ve bütün olalım...

Cumhuriyet bir idealldir, ilelebet yaşayacaktır...

Atatürk; kurtarıcıdır, kurucudur, yapıcıdır; gönüllerini kazanandır Türk Miileti'nin ve insanlığın; hele de mazlumların...

Gönüller yaşatır O'nu ve Cumhuriyet'ini...