Türk Milleti'nin yumruğu!

1- Türk Milleti'nin meczupları vardır.

Hemen her mahallede bulunurlar ve herkesçe de bilinirler. Duruma göre bazan, "mahallenin delisi" bazan da "velisi" olarak anılırlar. Aç gözlü değildirler, aza kanaat ederler. Bazan gizemli sözler söylerler. Bu nedenle, kendilerinde keramet vehmedilir.

2- Türk Milleti'nin hayattan bezmişleri vardır

Sayıca çok fazladırlar. Tüm kasaba ve şehirlerde ekseriyeti teşkil ederler ama buna rağmen pek fazla tanınmazlar. Kapalı devre bir hayat yaşarlar. Ancak ağaca, direğe tırmandıklarında farkedilirler. İşte o zaman kendilerine acınır, "vah, vah!" denilir.

3- Türk Milleti'nin (halk dilinde it veya kopuk tabir edilen) belâlıları vardır.

Bunlar, kimsenin tanımak ve görmek istemediği tehlikeli yaratıklardır. Kafayı taktıklarına dünyayı dar ederler. Döverler, söverler, bıçak çekerler. Kısacası mahallede terör estirirler. Hiç bir şeyden korkmazlar, utanmazlar, kanun nizam tanımazlar. O nedenledir ki, bu tiplerden Allah'a sığınılır. Şimdiye kadar, kanunların ıslah-ı nefs ettirdiği bir ite veya kopuğa rastlanmamıştır.

Tanımlamasını verdiğim üç grubun toplumsal pozisyonları ve işlevleri yukarıdaki gibidir. Bunların siyasal fonksiyonları ise aşağıdadır.

Birinciler, Anıtkabir'de saygı duruşu yapan zevata Kur'an gösterip, tekbir getirirler. Lâiklik mitinglerinde Türk Milleti'ne karşı "başörtüsü" sallar ve "lâilahe illallah" diye bağırırlar. Atatük'e ve heykellerine saygısızlık ederler.

İkinciler, ya direğe tırmanırlar, ya çatıya çıkarlar, ya da bir ağacın tepesine tünerler: "Eğer Ayşe'yi getirmezseniz... Karımı boşanmaktan vazgeçirmezseniz... kredi kartı borçlarımı ödemezseniz (vs.) kendimi buradan atacağım!" şeklinde tehditler savururlar. Yani Türk Milleti'nden destek isterler.

Bunların esnaf türünden olanları devlet erkânının görebileceği bir yerden, "Başbakan'ım! Al bu bir yazar kasa!" diyerek "ödeme kaydedici cihaz" fırlatırlar. Çiftçi olanları da miting meyadındaki kalabalığın arasından, "Anamızı ağlattın başbakanım!" diye bağırırlar.

Üçüncüler milletvekili, bakan gibi zevata yumruk atıp burun kırarlar. Başbakanlara ateş ederler. Gazeteci, akademisyen, yargıç vs. gibi önemli insanları katlederler. Elçiliklere, bankalara, meydanlara bomba atarlar.

Ben güncel olması nedeniyle üçüncü grubun üzerinde durmak istiyorum. Anlaşılıyor ki belâlılara göre ölmesi, dövülmesi veya korkutulması gereken kimseler vardır. Bu tipler kurbanlarını nasıl ve hangi kriterlere göre seçerler doğrusu bilmiyorum.

Medyaya göre iş kolaydır. Önemli kişi, katilinin hoşlanmadığı bir konumdadır. Meselâ, din düşmanıdır, açılım taraftarıdır veya demokratik hak istiyordur. Kopuk tipler, bu tür taleplere karşı son derece hassastırlar. Gazeteden haberini okuduklarında anında galeyena gelirler ve resmini kesip ceplerine koyarlar. Bilâhere de o kişinin icabına bakarlar.

Ülkemizde yaşanan ve halâ yaşanmakta olan bir çok hadiseden sonra artık şu kanaate varmış bulunuyorum. Siyasal eylemlerin hiç biri bireysel değildir. Arkasında mutlaka bir klik vardır. Ahmet Türk'e ve Enerji Bakanı Taner Yıldız'a yapılan saldırıların bireysel bir husumetten kaynaklandığını düşünmek makul bir akıl yürütme değildir.

Adam, milli boksör ve beden eğitimi öğretmeniymiş. Üzerindeki kıyafet ve yanlış görmediysem boynundaki düdük, beden öğretmenliği göreviyle uyuşuyor. Görüntüsü insanda, öğrencileri spor salonunda bırakmış ta alelacele şehidin cenazesine gelmiş biri intibaı uyandırıyor. Sanki töreni yeni haber almış ta, "gidip, buna sebep olanlara haddini bildireyim" demiş gibi duruyor. Törenin bitiminde de (kendisinden beklenen) görevini yapıyor.

Türk Milleti'nin bakanına yumruk atıyor ve "Bu yumruk, Türk Milleti'nin yumruğudur!" diyor.

Atılan yumruklara sevinen insan sayısının az olmadığını biliyorum. Kısacası, Türk ve Yıldız'ın dövülmesinden memnuniyet duyanları besleyen hangi kaynaksa, bu eylemin hazırlık ve çıkış merkezi de orasıdır diyorum.