Türk milleti olarak ne kadar samimiyiz

Dünyaya hizmet eden nadir milletlerden birisine mensubuz. Tarihin derinliklerinden günümüze kadar birçok iz bırakmış ve hizmetler etmişizdir. Zaman denen çarkta adalet, savaş, barış ve hizmet kavramlarına daima bir anlam katmışızdır. İnsanlarımız davalarında ve insanlıklarında daima samimi olmuşlar ve asla ayrımcı ve kamplaştırıcı olmamışlardır.

Taki 20.yy sonlarında ve 21. yy. başlarında yaşadıklarımız geçmişin tam tersi samimiyetsizliğimizin ön plana çıktığı bir dönem yaşıyoruz. Samimiyetsiz ve ihanet içinde yaşamak zorunda bırakılıyoruz. Bu ülkede insanlar köken bakımından, inanç bakımından kamplara bölünmeye başlandı. Hem de şiddetli bir şekilde çatışmanın içine sürükleniyoruz.

Son zamanlarda yaşananlar aslında bir siyaset kaosu değil. Çünkü insanlar içinde gizledikleri duygularını, kinlerini ve kötü fikirlerini ortaya çıkarmaktan çekinmemektedirler. İnsanları dini sömürüyorsunuz diye bağıran kesimler aslında dini en fazla dillerine dolayanlar. Onlar üzerinden korkularını besleyenler şimdilerde korkularını nefret ve düşmanlığa dönüştürmüşlerdir. Artık öyle bir safhaya gelinmiştir ki devlet kademelerinde bile bu düşmanlık alet olmuş ve çeşitli versiyonlarla karşımıza çıkmıştır.

Milli mücadeleyi gerçekleştiren ve tarihte bir çok zaferler elde etmiş bir millet manevi değerleriyle ve inançlarıyla bunu başarmıştır. Oysa şimdi hem manevi değerleri hem de inançları ortadan kaldırmaya yönelik eylemler vardır. Zira vücudumuzda dolaşan kan nasıl bize hayat veriyorsa bir millete hayat verende o manevi derğerler ve geçmiş miraslardır.

Bir insan hangi inanca mensup olursa olsun onun inancına saygı duymak ve ona inancından dolayı değil sadece insan olduğu için yaklaşmak insanlığın temel prensibi olmalıdır. İnsan inancı doğrultusunda yaşar yada yaşamaz bu bizim ona davranış tarzımızı değiştiremez. Ama buna katlanamayanlar bahanelerin ardında nefretle bakmaktadırlar.

Yaşanan bazı olaylar insanları kamplaştırmakta ama arkasındaki gerçekler görmezlikten gelinmektedir. Suçlular bazı kesimnlerin yönlendirmesiyle belirlenmekte ve hatta yargılanmaktadır. Oysa bu düşmanlığı yaratanlar kendilerinden olanları bile gözü kapalı katledebilmektedirler. Yeterki amaçlarına ulaşsınlar.

Bütün bunların ışığında 21. yy. Türk Milleti olarak millet olmak yolunda şartları yerine getirmekte ve birlikte yaşamak gereklerinde çok samimiyetsiz davranmaktayız. Yaptığımız her işte bu samimiyetsizlik ortaya çıkmakta ve işlerimizde bir türlü yolunda gitmemektedir. Karakterimizi kaybetmiş ve benliğimiz yok olmuştur. Bu millet bir kurtuluş mücadelesini yapamaz hale gelmiştir.

Bütün bunlara rağmen ümidimizi hala kaybetmiş değilim. Zira altını çamura batırsalar altın hala altındır. Bir gün kirlerinden arınacak ve eskisi gibi tekrar göz kamaştıracaktır.