Türk öğretmenleri Almanya'da -6- (Sonder Schule)

Almanya, Eğitim sisteminde yer alan, öğrenme güçlüğü çeken öğrencilerin devam ettiği okullara "Sonder Schule" deniyor.

Bu okullar, eyaletlere göre faklılıklar göstermektedir. Ayrı bir okul olabildiği gibi, okulların kendi bünyesinde de yer alabiliyor.

Hiçbir öğrenci velisi, çocuklarını bu okula göndermek istemiyor.

Hiçbir öğrenci de bu okulda okuduğunu kimseye söyleyemiyor.

Çocuğunun bu okullarda okumuş olması bazı aileleri, psikolojik olarak yıkıyor.

Halk arasında bu okulun adı geri zekalılar okulu olarak adlandırılıyor. Türk veliler, çocuklarının, çok zeki olmasına rağmen, Almanların kasıtlı olarak, çocuklarını bu okullara yazdıklarını hep söyler, dururlar. Almanların bu konu da ırkçılık yaptığını söyleyenler de oluyordu.

Çocuklarının, Almanca’yı yeterli şekilde bilmediğinden bu okula gönderildiklerini de, şikayet olarak dile getiriyorlardı.

Bu okullarda çok sayıda, Türk öğrenci vardı.

Ülkemizde bir aralar uygulanan ve sonradan vazgeçilen alt sınıflara benziyor bir yönüyle.

Bizde tepkiler üzerine bu alt sınıflar kaldırılmıştı.

Almanya’da da bu okullara büyük tepkiler var. Bazı eyaletler kaldırma çalışmaları yapıyor.

Türkiye’de ki uygulama örnek gösteriliyor. Evet, ülkemizin de örnek gösterilecek bir alanı var.

Ülkemizde öğrenme güçlüğü çeken öğrencilere ayırım yapılmıyor. Normal eğitim içinde kendi yaş gruplarıyla eğitiliyorlar.

Bu durum, daha insancıl ve başarılı. Almanlar da bu konuda bizi örnek alıyor.

Belki ileri bir aşamada "Sonder Schule"ler Almanya’da da tarihe karışacak.

Benim böyle bir okulda, haftada iki saat, Türk Dili ve Kültürü dersim vardı.

Okulun yüze yakın öğrencisi vardı. Türk öğrenci sayısı ise on civarındaydı.

Sınıflar, dokuzar öğrenciden oluşuyordu.

Bire bir ders yapıldığı da oluyordu. -Bir öğrenci bir öğretmen-

Derslerime yedi Türk öğrenci katılıyordu.

Ben özel öğretim dersleri almamıştım. Benim için çok zor bir durumdu.

Alman müdür de, bu durumumu biliyor, öğrencilerle bir problemim olduğu zaman, kendisine haber vermemi söylemişti.

Üç kız, dört erkek öğrencim vardı. On birle, on beş yaş grubu içindeydiler.

İçlerinden kız öğrencimin biri okulun öğrenci başkanlığını da yapıyordu. Çok güzel Türkçe’si vardı. Çok girişimciydi.

Bu kız çocuğunun bu okulda ne işi vardı. Anlamak çok zordu. Ben diğer okullarda da derslere girdiğimden çocukların durumunu biliyordum.

Almanların bu seçimde haksızlıklar yaptığına ben de inanmaya başlamıştım.

Bu okuldaki öğrenciler, toplumun kendilerine bakış açılarını biliyorlardı. Ayrı bir okulda okumalarının ailelerini sıkıntıya soktuğunun da farkındaydılar.

Biz nasıl olsa öğrenme güçlüğü çeken okullardayız diye davranışlarını daha olumsuz hale getiriyorlardı. -Biz nasıl olsa deliyiz bile diyorlardı-

İçki, sigara, hatta uyuşturucu kullananlar bile vardı. Her şeyi kullanma, değerlendirme psikolojisi içinde oluyorlardı.

İki saatlik dersim bitmek bilmiyordu. Blok ders yapıyordum. Tuvalet ihtiyacı olan öğrenciler izin alarak dışarı çıkabiliyorlardı. Alman müdür böyle söylemişti.

Hepsi çıkıp gidiyordu, Bir türlü de dönmek bilmiyorlardı. Meğerse hep birlikte sigara içiyorlarmış dışarda.

Haftada iki saatlik dersim, tüm haftaya bedeldi benim için.

Her hafta bu okulda can sıkıcı durumlar yaşıyordum. Ama bu can sıkıcı durumlardan da çok şeyler öğrendim.