Türkçe

DİLDE AYKIRILAŞMA (BENZEŞMEZLİK)

Aşçı-ahçı / devşürmek-devşirmek / kırpma-kırkma / tepme-tekme / attar-aktar / kehribar-kehlibar / kunnap-kırnap / mahkap-matkap / muşamma-muşamba / servi-selvi / tannur-tandır

Türkçe-yabancı kökenli sözcükler: “İlgi-alaka / yozlaşmış-dejenere / erdem-fazilet / işlev-fonksiyon / olay-hadise / bunalım-kriz / işyeri-dükkan / izlence-program / izlek-plan / ölüm-vefat / us-akıl / eşit, denk, eş, eşdeğer, yaşıt / müsavi, muadil, emsal ” dilimiz ikilemler içermektedir

Türkçe kök-ek, sözcüğün değişik görevler üstlenmesi,tür değişikliği özellikleriyle anlatım olanakları yaratabilecek bir dildir. Kök-yapım eki-çekim eki ; baş - la - t – acak ; “ doğru adam, doğru konuş, doğru çiz” ; cankurtaran (can-kurtar-)

Türkçe, ÖZDEMİR İNCE’nin 17 Aralık 2006’da Hürriyet gazetesindeki köşesinde dediği gibi 250 milyon insanın konuştuğu bir dil Türkçe diyeleklerde ortak sözcükler kurallı başkalaşımlarla yer alır. Örneğin, aç,aç- ; ay, baş, bil-, bol-(ol-), ıgaç(agaç, tahta), iş, kör (gör), küz(güz), ot, öl, kap, kış, su(b/v), süt, dag(tag), tur (dur), yıl, yıldız vb.

“Dil, bilginlerin işidir.” diyor dilbilimci F.De Saussure. Kaşgarlı Mahmut, Divanü Lügati’t Türk adlı yapıtında,”Erdemin başı tıl” gerçeği dil ile uğraşanları dili gerektiği ölçüde ve yetkiyle kullanmalarını öğütlüyor.