Türkiye -de Problemi

Türkiye de Problemi

Bu yazı bir eleştiri yazısı değildir. Herkes istediği gibi yazabilir. Yazmalıdır da. Düşüncesini açık açık söyleyebilmelidir. Burada hakaret olmaması önemli, öte yandan bir başkasını yazı arasında sözün arasında, filmde şarkıda bilinçli olarak bilinçaltına vurulan aşağılamalar da sosyal medya üzerinden, medya araçları üzerinden sıklıkla yapılırken bizim eğitimli olduğunu düşünen arkasında veya profesör, yazar, akademisyen, öğretmen gazeteci rektör bakan milletvekili hiçbir ayırım olmaksızın hemen herkesin öğrenemediği ya da dikkat etmediği temel yazım yanlışı de da eki… İnsanın bu kadar eğitim aldığını iddia etmesine rağmen bu kadar basit bir hatayı nasıl yaptığını anlamak mümkün değil, en azından benim için.

Dün akşam yine bir film; millet zannediyor ki bu filmlerle bize bir şeyler öğretiliyor bizim için bir şeyler yapılıyor ve minnettar oluyor haliyle ancak söz konusu yanlışları özellikle insanın gözüne, gözüne sokarak yapılan şey aslında yanlışların normalleştirme sürecinden başka bir şey olmadığının bilinci ile durumun farkına pek az kişi varabiliyor. Farkına varanların yapabileceği işte böyle yazmak çizmek ve protesto etmek olabilir. Her devir kendi devrini, kendi devrinde olanları meşru edenleri öne çıkarır. Ahilik haftası dolayısıyla bir yazı yazılmış ve burada Ahi Evran ve Mevlana Celaleddin Rumi arasındaki münasebetler anlatılmış; son derece haklı bulduğum bu yazı neredeyse benim düşüncelerimi yansıttığı için burada zikretme gereği duydum. Biri insanlara fiili ahlak, fiili ekonomi, üretim ile ayakta kalınabileceğini idrak etmiş bir fikir adamı değil, Türk Dünyasının en büyük filozoflarından birisi olması gereken Ahi Evran, diğeri Celaleddin Rumi ki bu kişinin ürettiği pek bir şey olduğu söylenemediği gibi hayatta kalmak için başkalarının sırtına çıkan, güzel söz sanatını nakde, refaha çeviren ancak gerçekte hiçbir şey üretmediği gibi tüketiminden de asla kısmayan günümüz sistematiğinin ekol olarak kendisine takipçi ettiğinden olsa gerek, Ahi Evran bugün pek az kişi tarafından tanınırken, diğer zat-ı muhteremin hayatına dair her malumatı insanlar sorgulamaksızın öğrenmek ve şiirlerini ezberlemek istiyorlar. Hele bazı diziler var; iki de bir ne demiş Mevlana diye başlayan sözleri aktarılırken dizinin bazı yerlerinde aktörler başka bilinçaltı mesajları vermekte sakınca görmüyorlar. Aşağılamak istedikleri kişiyi “köylü” olarak nitelemeler bir tarafa milletin asla öğrenemeyeceği hile yöntemleri çapraşık ilişkiler örnekleri sıklıkla işlenerek konudan asla haberdar olamayacak kişiler de olaylardan haberdar ediliyor.

Bu ülkede bir takım milletin köylülerle derdi nedir anlamak mümkün değil. Köylülük neden aşağılanma vesilesi de hırsızlık, arsızlık, biliyor gibi görünüp bilmeyen cahiller, üretmeden başkasının sırtına emeğine çöreklenen hazır yiyiciler, kumarbazlar, vurguncular neden aşağılanmıyor da kimi yerlerde bir ırk, çoğu yerde ise köylülük aşağılanıyor?

O kadar sıkıntılı durumlar varken –de, -da eki doğru kullanılsa ne olur, eksik kullanılsa ne olur? Doğrudur da bir yerden de başlamak gerek!

Beyin öyle çalışmıyor, hayır kötüleri göstermek onları kötülüklerden korumuyor. Kötüleri normalleştiriyor. Kötüleri göre göre kötüye alışan beyin kötü fiili, kötü eylemi işlemek için sadece fırsat kolluyor o kadar.  3. Sayfanın milleti bilinçlendirme gibi bir niyeti olmadığı gibi magazin sayfaları da kim kime ne yapmış ailesinin anormal eylemelerini “siz de buyurun yapın” ya da “acele edin kaçırmayın” diyor.