Türkiye asrın ülkesi olsun

İkinci Dünya savaşında Almanya yerle bir olmuştu, insan kaybı çok büyüktü, uzun sürmeden Almanya sanayi devi olarak gördük. Hiç savaşmamış sanki, savaş içerisindeyken bir grup Alman Amerika da esir kampına konulmuş ve orada üniversite kurmuşlar. Rektör dekan belirlemişler, orjinali almanca olan, ancak İngilizce ye çevrilmiş teknik kitaplar edinmişler ve tekrar Almanca ya çevirip eğitime başlamışlar.Almanya ya döndüklerinde ellerinde, o güne kadar görülmemiş tuhaf diplomalar varmış. Sanıldığına göre denklik çalışması yapılmış, eksik dersler tamamlanmış sonuçta zorlada olsa, tek eğitime başlanılmış. Ülkesi ve kendisi için insanların bir şeyler yapması için yollar açılmış.

Bir de kendimize, Türkiye olarak baktığımızda çok insan kaybımız olmuş, zorlukla büyük emekler vererek başardığımız savaşlardan sonra, elindekini emeğinle iki yaptığında emeklerini alan o zamandaki kurulan devlet olmuş. Ne yazık ki bu böyle, kimse diyememiş sen ne yapıyorsun diye hadi dışarıdaki düşmanı biliyordu da içeridekinin ne olduğunu bilememişti, halk sömürülüp gözü korkutulup duruyorlardı. Eğitimsizlikten ne yapacağını bilmediği için, katlanıyorlardı.

Bencil düşüncelerin sonucunda, neydim ne oldum ve ne olacağım diye düşünenlerin aklındaki zenginlik, faydacılık yüzünden Türkiye anca bu on senede kalkınma yollarına gelebildi.

Azerbaycan da Rusya'dan ayrılalı ne kadar oldu ki bilirsiniz belki, Azerbaycan da her yüz evde yüzünde de kütüphane var.
Bizde ne var? Hiç, gösteriş, boş konuşmalar, birbirini tamamlamayan düşünceler ve halen kuyu kazmalar, çok insanlar bıktılar artık bu duruşunuzdan, bırakın artık ilerlesin Türkiye, sizde ilerlemek istiyorsanız birbirinize tuzak kuracağınıza, Türkiye için el ele verin ve demokratik düşüncelerinizle beraber yol alın.

Geriye baktığımızda, ülkemiz için utanılacak bir sürü tarih ve boş geçen son 60 yıl, 2002 kadar.

Türkiye arşivleri bunu gösteriyor.
Doğru kitabı tutmayan bir ülkenin, iki yakası bir arada durmaz...Yaşadığım ülkede beyazlar ve siyahlar yoktur renk ayrımı, din, dil düşüncelerin ayrımı 19. yüzyılla yok olmuştur. Tabi ki insanları bölmek için çıkan düşünceler, kendisini kahraman saymak isteyen kişiler sayısızdır. Düşünceler tek olup, demokrat bir yaşam isteyen, her zaman çoğunluk olup, özgürlük yolumuzdan ayrılmadan, saygı çerçevesinde yürürüz.