Türkiye’de DİSK var

Bugün 1 Mayıs 2008... İstanbul’da DİSK vardı. İyi ki vardı.

Bir tarafta abartılı önlemlerle, bariyerlerle, gaz bombalarıyla İstanbul’u yaşanmaz bir yere çevirmiş Vali ve Emniyet Müdürü ve onları bunları yapmaya zorlayan iktidar, öte yanda önüne bariyerler dizilmiş, kuşatılmış, saldırıya uğramış ama dimdik ayakta bir DİSK vardı.

Yetmişli yıllarda TRT’nin tek kanal televizyonunda saatlerce süren tartışma programlarında Türk-İş başkanı Halil Tunç’un karşısında DİSK’in başkanları olurdu, önceleri Kemal Türkler, sonraları Abdullah Baştürk... 12 Eylül olmasaydı kısa bir süre sonra Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu Türkiye’nin en büyük işçi sendikaları konfederasyonu olacaktı. 12 Eylül faşizmi DİSK’i düşman ilan etti, kapattı.

Bugün, DİSK Başkanı Süleyman Çelebi sorumlu sendikacılığın nasıl yapılacağının örneklerini verdi. Sağlam duruşu, gerginliği düşüren konuşmaları, insana verdiği değeri gösteren kararlarıyla günün kahramanı oldu.

DİSK’in ve Süleyman Çelebi’nin 1 Mayıs karnesinde hep yüksek notlar varken AKP’nin ve iktidarın karnesi sıfırlar doluydu.

Sınıfta kalmamak için AKP’nin ve hükümetin önünde bütünleme sınavları var. O sınavlara hemen yarın girip sınıfta kalmaktan belki kurtulabilir:

1- Bugün olanlar için hatalarını kabul edip yurttaşlardan özür dileyebilir.
2- DİSK’e geçmiş olsun dilekleri gönderip, özür dileyip, teşekkür edebilir.
3- İstanbul Valisi’ni ve Emniyet Müdürü’nü görevden alabilir.
4- İçişleri Bakanı’nın istifasını isteyebilir.
5- Ölçüsüz güç kullanan polisleri ve amirlerinin görevden alıp mahkemeye sevklerini sağlayabilir.
6- 1 Mayıs’ı hemen bayram ve tatil yapabilir.
7- Gelecek yıl Taksim için söz verebilir. (O zaman hükümette olurlar mı, bilinmez.)

Bugün İstanbul’da övüneceğimiz bir DİSK vardı. Ankara’da ise başarısız bir hükümet vardı.

Ankara, 1 Mayıs 2008