Türkiye'nın En Küçük, İlinın En Büyük Gazetesi Bartın, 95 Yaşında.

       Türkiye’nin en küçük; ilinin, en büyük gazetesi Bartın Gazetesi,  6 Eylül 2018  Perşembe   günü,  94 yaşına yaşını bitirip, 95’e giriyor.

       Bu gazete, Cumhuriyetle yaşıt. Kurucusu, Sinop MV.  Cemal Aliş. Gazeteyi bu günlere getiren oğul Esen Aliş.

       Mahalli gazete okumak bir ihtiyaç. Abonelerle yaşıyor bu gazete. Dışarlıklı Bartınlılar, hem memleketten haber alırlarken de,  kim göçtü, kim kaldı, kim doğurdu, hepsini bir çırpıda buradan öğreniyorlar

       RESMİ İLANLA DEĞİL, ABONELERİ İLE YAŞIYOR: Bartın Gazetesi bu gün, “adres gösterilerek” tetkik edilmeğe, doktora tezi verir gibi incelenmeğe hala devam edilmektedir.  Bu gazetenin makinesinin, matbaada kolunu, öğrenciliğimde  çevirmiş olmam da, benim için bahtiyarlıktır.

       Türkiye Gazeteciler Cemiyetinin Cağaloğlu Basın Müzesi ile İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Fakültesi Basın Müzesinde de yer alan 1999 da Türkiye Gazeteciler Cemiyeti tarafından Yerel Basında Basın Özgürlüğü ödülü verilen ilk gazete oldu.

       Atatürkçü, Cumhuriyetçi Memleket Gazetesi olarak haftalık yayın yapan, resmi ilan almadan yalnız okurlarının destekleriyle bugünlere ulaşan Bartın Gazetesi, yurdun dört bir yanındaki ve yurtdışındaki abonelerine posta ile ulaştırılıyor.

       EVET,  BARTIN GAZETESİNDE YAZMAK, BİR AYRICALIKTIR: Ve, her zaman iftiharla söylediğim gibi, “Bartın Gazetesinde yazı yazmak, bir ayrıcalıktır. Kimler geldi, kimler geçti bu gazeteden. Behçet Kemal Çağlar, Sadi Yaver Ataman,  Bartın O. Okulu Türkçe Öğretmeni Rıza Polat Akkoyunlu. Hani şu “Nokta Noktam” şairi. Ve de niceleri, hep bu tezgahlardan geçtiler. Miraç Güneş’ler, Ha Babam Sınıfının yazarı Rıfat Ilgaz’lar,

       BİR ÜNLÜ ŞARKICI VE GÜFTESİ: “Bir bahar akşamı, rastladım size” bestesinin  şairi Fuat Edip Baksı da. Bartın Gazetesinin yazarıydı,   Şiirleriyle  adına beste yapılan “Edip Beyin eşi Kayhan Baksı, bu gün Karşıyaka’da oturuyor. Ve anılarıyle yaşıyor.  “Eski günler güzeldi “ diyor, konuşmağa gittiğimiz zaman.

       “Gitmesek de, görmesek de o köy bizim köyümüzdür” diyen şaire bakarak, biz de şöyle diyebiliriz, “ Gitmesek de, küs olsak veya olmasak da o  Bartın gazetesi, bizim gazetemizdir”

       MAZİSİ  DE  ZENGİN, ÜNÜ DE ZENGİN: Ayrıca 1965 den beri düzenlenen “ Anadolu Basını başarı ve özendirme” ödülünü, Basın Yayın Gn. Md. den aldı. Hem bunu 8 defa tekrarladı..  Başta Ankara, İstanbul Üniversiteleri dahil pek çok yerin  üniversitelerinde, tez konusu oldu.

       Tarhan Erdem; bir yazısında yerel basını, şöyle tarif etmişti :  “Yerel gazete”, bana göre eskiden olduğundan daha çok değerlidir. Ulusal gazeteler, yüz binlerce insanındır; oysa yerel gazeteler bizi, doğduğumuz evi, oynadığımız sokağı, okulumuzu, o günkü arkadaşlarımızı bugün oralarda yaşayanlara; onları da oralarda yaşamayıp başka yerlere gitmiş olanlara taşır; ilişkimizi kurar, haberleşmemizi sağlar.”

       Bartınlılar, “Bartın Arşivi, Bartın’ın arşividir” anlayışıyla örnek bir eser yaratabilmişlerdir. Gazeteleri “Bartın’la” öğünürler. “Bartın’ın ilk ve tek Fahri Hemşerisi” sıfatını taşıyan bu satırların yazarının da kıvancı olmaktadır.

       DERİN BİR MAZİDEN  DÖKÜLEN YAPRAK YAPRAK HATIRALAR: Evet yanlış okumadınız. Bartın Gazetesinde, babamın zaman zaman  baş sayfada resimleri çıkardı. Ama, hep aynı resimdi o.  Kendisi, Bartın’ın Emniyet Amiri idi. Başarılarını, Bartın Gazetesinden okurduk. Evde ağzını açmamıştır hayatı boyunca. Gazeteye ve gazeteciye önem verirdi  peder.

       YATAĞININ ALTINDAKİ SIR: Yatağının altındaki boşlukta bir sandığı vardı onun. Hangi memlekete tayin olsak, o sandık, bizimle gelirdi. En üstünde  Bartın Gazeteleri  istiflenmiş olurdu. Her yeni memlekette, “Bartın” la gözlerimizi açardık. Aile boyu ısıtırdı bizi bu sararmış, solmuş yapraklar.

       O BİR, KUT’UL AMARE SAVAŞÇISIYDI:  Babam, Bartın’lılar için “ Kadirşinas insanlardır” derdi daima. O şimdi bir Kut’ul Amare ve madalyalı İstiklal Harbi  Savaşçısı ve gazisi olarak şimdi, Kadirşinas  Bartınlıların kolları arasında, müdüriyet duvarlarını süslemektedir.

       Emniyetin nazik kolları arasından her sabah Bartın’lılara  Günaydın demektedir babam.  Her müdür, babamın hikayesini bilirdi. Emniyetin salonuna bu resimleri eski Müdür Burhan Gümüş’ün himayekar kollarının sıcaklığı olmuştur. Şimdikiler de bu ahde vefayı yürütüyor.

       BİR KADİRŞİNASLIK ÖRNEĞİ: Şimdiki Müdür Ogün Vural’ın, buradaki resimlere ihtimam gösterdiğini, depoya  konmasının önüne geçilmesi konusunda bir genelge çıkarttığını da biliyorum. Ve hatta biliyorum ki, babamın resmini çerçevesiyle  duvardan indirdiği  ve tozunu aldırdığı ve kendisinin de bu resmin başında dua ettiğini de biliyorum. Müdür Ogün’ün bu duyarlı  vefasını, mesleki onurunun yüceliğine o gün şahit olduğumda, gözyaşlarımı   ben de tutamamıştım.

       BABAMIZI BASIN YOLUYLA DAHA İYİ TANIDIK:  Biz onun  mesleki başarılarını, sade ve sadece Bartın Gazetesinden  öğrenirdik.. Biz onun başarılarını, Em. Genel Müdürlüğünün çıkardığı “ İz Bırakan Polisler” kitabında, babam, sayfa sayfa  anlatılırdı. Her paragraf ödül ve taltiflerle dolu idi. Babamın bizde olmayan resimleriyle süslü sayfalarında mesleki başarılarını her paragrafın sonunda parasal maddi ve manevi değerlere  boğulurdu. Biz babamızı, Bartın Gazetesinden ve Polis yayınlarından tanır, bilirdik.Ve peder,,  “İz Bırakan Polisler” kitabını göremeden  göçtü bu dünyadan. Maalesef bu yazılanları kendisi göremedi bu dünyada.

       İki yapraklık Bartın Gazetesi, babamla ilgili haberleri, daima,  tek sütun üzerine resmiyle birlikte ön sayfadan  verirdi. Ve  Bartın’dan sonra, hangi Vilayetlere tayin olduysak, bu Bartın Gazeteleri hep peşimizden gelirdi.

       GAZETE HİÇ ÜTÜLENİR Mİ? Sararan ve solan, kırışan Bartın Gazetelerini Babamın, Huriye Ablama, bu gazeteler, ütülettiğini bile bilirim.  Bir keresinde az daha bu yüzden evi yakıyorduk. Ütü, kömürlüydü.

       Gazetenin sahibine sormuştum: “ Sizden sonra ne olacak?” diye. ”cık” yaparaktan başını yukarı kaldırmıştı usul usul.. Belli etmedim ama, çok üzülmüştüm. Anlaşılan, devam etmeyecekti. Hala üzgünüm.

       O, Bartın’ın ışığı, nasıl söndürülür o ışık? O ışıkla Bartın ve Bartınlılar yolunu buluyor, sağını solunu tanıyordu. Ya ne olacak şimdi? Bartın, o ışıkla nefes alır. O, Bartın’ın övünç kaynağıdır. Ve Bartın Gazetesi, bir  şehrin uzvudur. “Elidir, ayağıdır, gözüdür, nurudur şükranlarıdır”

       “Gelin derim. Etmeyin eylemeyin. Bizleri Bartınsız komayın “ derim. “Bizleri heder etmeyin” derim

ŞAİR, YAZAR ÖĞRETMEN FUAT EDİP BAKSI VE İZMİR K.YAKADA YAŞAYAN EŞİ, KAYHAN BAKSI. UĞRUNA ŞARKILAR YAZMIŞTI EŞİ  KAYHAN HANIMA " BİR BAHAR AKŞAMI, RASTLADIM SİZE"

DEV YAZAR. YOLU BARTIN GAZETESİNDEN DE GEÇMİŞTİ. HA BABAM SINIFININ ÖLMEZ YAZARI RIFAT ILGAZ

RAHMET RAUF DENKTAŞ BİLE BARTIN GAZETESİNİN ABONESİYDİ

EMNİYET GENEL MÜÜRLÜĞÜNÜN YÜZ AĞARTAN KİTABINDA BİR KISIM AMİR VE MEMUR ÖVÜLÜYOR. " İZ BIRAKAN POLİSLERİ" GÖZLER ÖNÜNE SERİYOR. EMNİYET GENEL MÜDÜRLÜĞÜNÜN BİR NEVİ OSKARLIK KİTABI BU.

BARTIN GAZETESİNİN KURUCUSU CEMAL ALİŞ VE  EŞİ. DEVRİN AYDINLARINDAN OLAN MİLLETVEKİLİ ALİŞİN ESERİNİ, OĞUL ESEN ALİŞ YÜRÜTÜYOR.

BARTININ BUNDAN ÖNCEKİ EMNİYET MÜRÜRÜ İSA  AYDOĞDU, BABAMIN RESMİNİ DUVARDAN İNDİRTİP, BİR JEST YAPMIŞTI Kİ, ÖMRE BEDELDİ. SAĞ OLSUN

BARTIN IN ŞİMDİKİ EMNİYET MÜDÜRÜ OGÜN VURAL, BABAMIN RESMİYLE RESİM ÇEKTİRİRKEN, ÜÇÜMÜZ DE  MUTLUYDUK.

KANADALI BASIN YAYIN ÖĞRENCİLERİ O GÜN BARTIN GAZETESİNİN ÖNÜNDEYDİLER. İÇLERİNDEN  İKİ GÜZELİ SEÇEREK RESİMLEMİŞTİM. BİZE GELMİŞLER Kİ  " 90 KÜSUR YILLIK BİR BASIN MAZİSİ" NASIL OLUŞTURULUYORMUŞ. BUNUN DOKTORASINI YAPMAĞA GELMİŞLER. ( ALTTAKİ RESİMDE ÖĞRENCİLER TOPLU HALDE)

BAY VE BAYAN ALİŞ' LER ( GAZETEYİ YÖNETENLER)

BENDENİZ.   YILLAR ÖNCE BARTIN GAZETESİNİN MAKİNESİNİN  BASKI KOLUNU ÇEVİRMİŞTİM. SEL SONRASI MAKİNE TELEF OLDU. KOL DA KAYIPTI.  BU MAKİNENİN KOLUNU BARTINDA ÇEVİRMEYEN KALMAMIŞ. BİR TEK KENDİMİ  BİLİRDİM AMA,  KOL ÇEVİRENLER ÇOĞUNLUKTA. BU MAKİNE ŞİMDİ, MÜZEDE.

BARTININ GAYRETLİ BELEDİYE BAŞKANI AKIN, HAYATININ EN GÜZEL İŞLERİNDEN BİRİNİ YAPTI. KURDUĞU ŞEHİR MÜZESİNDE  KOSKOCA BİR TARİHİ SIĞDIRARAK GÖNÜLLERİN ALKIŞINI ALDI. BİZİM MAKİNE DE " HAYDAR AMCA" BU SERGİDE YERİNİ ALDI. RESMİ ÇEKERKEN, MAKİNENİN KOLUNU BİR DAHA ÇEVİREREK, GÖREVİMİ TAMAMLADIM.

BİR ZAMANLAR BARTININ EN POPÜLER YERİ HASAN BAYRININ MANİFATURA DÜKKANIYDI. MEMLEKETİN AĞIR İNSANLARI HEP ORADA TOPLANIRDI. ŞİMDİ İSE BARTIN GAZETESİNİN İDAREHANESİ, BU  İŞLEVİ GÖRÜYOR. AĞIR ABİLER TAKILIYOR BU MEKANA. RESİNDE VALİMİZ VE MİLLETVEKİLİMİZ DE AYNI YOLU SEÇMİŞ.

VE BARTININ ESKİ VALİSİ  İSA KÜÇÜK DE  BU İDAREHANEDE SIK SIK GÖRÜLENLERİN  ARASINDAYDI.