Türklerde balık kültürü yok

Bu yazıdan sonra balık yemeyi bırakmazsınız umarım, Türklerde balık kültürü yoksa banane diyorsam da balık bana da biraz yabancı geliyor, genetik galiba. Peki, bu durumda “Denizden babam çıksa yerim” diyenlere ne diyeceğiz?

Bakın “Denizden babam çıksa yerim” diyenler var; yine de bizde balık kültürü yok.

Kültigin, Tolga filam Asya’nın bozkırlarında balığı olsa olsa kavağa çıkarken görmüşlerdir ya Osmanlı mutfağında da balık hatırlamıyorum. Akdeniz, Karadeniz, Marmara, Ege tapusu bizdeyken;  imparatorluk denizin içinde yüzerken hünkârın tabağında bir istavrit bile olmayışı Türklerin balığa uzak olduğunu ve (Gayrimüslim tebaada böyle değildi ve balığı biz yemeye başladıysak onların sayesinde oldu), denizlerin kaptanıderya Barbaros yiğidimin volta alanı olduğunu gösterir. Koca Barbaros büyük balıklar (düşman donanmaları)  dururken ufacık balıklarla uğraşır mı hiç!

Her gün savaş ganimet bol, balığa mecbur da kalmadık aslında.

Yok ya, balık millet olarak bizim yiyeceğimiz değil sanki. Eski Türk sanatında balık resmi olmadığı gibi balık kelimesi de geçmiyor. Biz neyse, Müslümanlar da pek balıkçı değiller, birisi eti yenmiyor falan mı dedi acaba?

“Türk balıkçı” bana tuhaf geliyor; “Rum balıkçı” bu işin aslı… Ve ihtimal ki biz bugün balık yiyorsak (pek de yediğimiz söylenemez ya) onlardan öğrendik…

Laf aramızda pek de yenecek bir şeye benzemiyor, ne o öyle yılan gibi; bir de kellesiyle pişirdiklerinde elimde çatal savunmaya geçiyorum! Hem canım Erol Taş vari koyun budu yemek varken…

Kısacası arkadaş ben Türk ile balığı yan yana getiremiyorum. Aslında seviyoruz ama sanki başka bi şey gibi… Yeriz severiz lakin balıkla aramızda örneğin koyun gibi bağ kurmamız zor. Normalde bizde balık bol olmalı (balıkla geçinen ülkeler var) ve kütür kütür balık yemeliyiz; ama işte bu genetik yabancılık… Keşke denizden balık yerine koyun çıksaydı!