Türkülerimiz bülbül ile dolu ama ben hiç bülbül öttüğünü duymadım; yoksa bülbül masal kuşu mu?

Hayatın içinde olmayan şeyleri güzel diye niye böyle gözümüze sokarsınız ki… Âşık Garip marip şiir yazmış işte “Bülbülüm altın kafeste…” İyi de mirim siz hiç bülbül görmüş müsünüz? Yani okuyorsun Karacaoğlan, beyaz oğlan bülbül, gül, gül dalında bülbül… Ama ben hiç gül dalında bülbül görmedim. Hatta hiç bülbül görmedim. Demek ki nesli tükendi vah vah!

Bu kadar yaygın bir şey hayatın içinde hiç olmaması; zümrüdü Anka kuşu gibi, adı dillerde kendi yok. Hani o kadar methediliyor ki sevdalandın peşine düştün Âşık kerem gibi İran’ı Turanı dolaşacaksın. Kuşçuya gidiyorsun muhabbet, kanarya, bülbülün sadece adı mı var yoksa! Bahçedeki güllere bakıyorum hiçbirinin dalında bülbül yok. Hayvan değil ki hayvanat bahçelerinde arayayım. Tarım bakanlığının numune ambarında belki vardır bir iki tane.

Türküler gitti bülbül bitti, hiçbir yerde bülbülden bahsedildiğini duyuyor musunuz; Karacaoğlan’ın görmediğimiz yâri gibi. Bir heykelini resmini, falan yapın bari de yeni nesil ne olduğunu merak etmesin. İşin şakası bülbül diye bir kuş var mı, yaşıyor mu? Gül dalında bülbülmüş, hani nerede!