Tutuklanınca kendini saklama ya da başını önüne eğme suçluluk göstergesi mi?

Böyle değil de suçu kabul etmeyen tavırlar daha mantıklı. Ama eğer gerçekten suçluysa bile kişinin suçsuzmuş gibi davranması onun açısından normal; çünkü ben de olsam adaleti aldatmaya çalışırdım. Suç işlemişim, zaten dürüst değilim, niye insan gibi davranayım ki; kim bilir oyunum belki tutar!

Biz suçluyu normal bir insan gibi görüyor, davranışlarını buna göre değerlendiriyoruz; ama suçlu normal bir insan değil ki. Yine de zanlının rahatlığı suçlu olduğunu ( ve suçu kabul ettiğini)gösterebilir. Haksızlığa uğramış biri bu kadar rahat olamaz; ben olsam polisin elini ısırırım! Hatta bazıları bıraksan karakola kendi gidecek. Suçlu olmasa böyle yapar mı? Rahatlık haksızlığa uğramış kişi psikolojisi değil.

Kendini saklama ya da başını önüne eğme suçluluk duygusu, pişmanlık ve utanç nedeniyle gibi görünse de asıl suçu işlediğinin göstergesi. Ancak gerçekte suçlu olmayanlar da böyle bir duruma düşmekten rahatsız olurlar.

Suçsuz kimsenin gerçek davranışı isyandır ama nasılsa bırakacaklar diye bunu göstermez. Oysa asıl mahkûmiyet insanların gözü onunda suçlu diye götürüldüğün o anlardır. Yani suçsuzsan suçsuz insan tavrını göstermelisin. Ben koyun gibi götürülmeden önce her şeyi yaparım; yemin billâh ederim, delil gösterin derim. Görenler suçsuz olduğumu ve zorla götürüldüğümü anlamalı.

Öyle şey mi olur; iyi yaptım der gibi elini kolunu sallayarak karakola mı gidilirmiş! Suçluysan zaten de; suçsuz olduğun anlaşılsa bile bu işin bir utancı yok mu? Hiçbir şey olmamış gibi, hatta gülerek eğlenerek… Pes doğrusu! Hiç değilse suçluysan bile yalandan, kabullenme, belki yırtarsın; kurda kuzu ol demeye hakkımız yok!

Pişmanlık suçlunun hakkı, pişman olmasa bile; belki cezasında indirim olur. Bizler sadece “Neden bu suçu işledin?” diyebiliriz; “Pişmanlık numaraları yapıp böyle ağlayıp sızlamaya utanmıyor musun?” diyemeyiz!